Ziekenhuis Gelderse Vallei heeft surseance van betaling aangevraagd. De Raad van Toezicht is in spoedzitting bijeen. Faillissement dreigt. De directie probeert alle patiënten met spoed onder te brengen bij andere ziekenhuizen in de regio, want de zorgverzekeraar heeft gedreigd de financiële stekker er met ingang van direct uit te trekken. Provincie en minister zijn aan het bemiddelen om een noodvoorziening te regelen.
In zorgland hebben de artsen het meestal gedaan. De zorgkosten rijzen de pan uit. De premies worden te hoog. De patiënt vraagt, de zorgfabriek draait. En wie krijgt de zwartepiet? De huisarts, de apotheek, de specialist. Maar neem dan de verzekeraars. Laten we het eens over hen hebben. Mag dat? Ja, de leden van de board zijn er toch niet. Ze zitten in een heisessie.
Zorgverzekeraars werken vanuit flitsende, grote kantoren. Overdekte, ruime parkeerplaatsen. De fijnste plekjes zijn gereserveerd voor de boardleden. Die zoeven in luxe limousines door gans het land. Ze hebben een missie. Namelijk de mission statement van hun bedrijf uitvoeren. Dat wil zeggen: meer winstmarge, groter groeien. Collega verzekeraartjes opslokken. Dat noemt de board natuurlijk fuseren want dat klinkt veel vriendelijker. Adviesje van de PR-officer. Ander speerpunt van de missie is de artsen, die akelige geldopslurpende witjassen, dwarszitten.
De verzekeraars hebben een trouwe bondgenoot. De regering. Ook die vindt dat de artsen de kosten van de gezondheidszorg nodeloos opjagen. Dat de zorgconsument anno 21 ste eeuw het meeste en het beste eist, dat er altijd wel een goede reden is om een extra scan in het ziekenhuis te laten maken bij een verdacht hartruisje, dat mensen met een kuchje stampei gaan maken als ze niet onmiddellijk dit of dat medicijn krijgen voorgeschreven, dat plastische chirurgie steeds populairder wordt en het aantal mensen met psychische klachten toeneemt – nee, daar hebben de minister en de verzekeraars het niet over.
Liever jutten ze de media op. Via tv en radio gaat de mare dat artsen niet te vertrouwen zijn er in als zoete koek. Er zijn toch incidenten? Dus aan de schandpaal die witjassen. Tenzij zij of hij je beter maakt. Dan zwijgen we, want da’s normaal. Toch?
Lekker makkelijk hoor, verzekeraar zijn. Als je niet uitkomt met je geld verhoog je de premie wat. Maar je hebt meer opties. Je schrapt wat verstrekkingen uit de polis. Of verhoogt het eigen risico. De media en de minister zal het een zorg zijn.
Totdat een ziekenhuis het niet meer bolwerkt, te veel is uitgeknepen door de zorgverzekeraar. Dan kan een scenario zoals in de aanhef geschetst zomaar uitgerold worden. We hebben het onlangs gezien in het Slotervaart ziekenhuis. Ouden van dagen die strompelend uit het ziekenhuis worden geleid, bedpatiënten die met het infuus aan de arm van zaal worden gerold op weg naar… ja waarheen?
‘En,’ zegt een boardlid tegen een collega aan de borrel na de heisessie, ‘als we onze missie halen, wacht me een mooie bonus van de aandeelhouders. Die Audi van mij is al twee jaar oud. Ik ben toe aan een energietransitie: een Lightyear One.’