Nieuws van de tweede frontlijn

16, 17, 18… het gaat maar door. Uiteindelijk tel ik 32 kaarten voor het huis waar ik voor sta. De enveloppen hebben allemaal fijne kleurtjes: roze, blauw en geel. Als ik bezig ben de kaarten door de brievenbus te duwen scharniert de voordeur open. Ik doe 2 passen naar achteren. Een meisje op blote voetjes staart me verlegen aan. Haar vader komt erbij en legt uit dat ze zo blij is met de kaarten nu haar verjaardagsfeestje niet door kan gaan.

Drie weken geleden schreef ik mijn eerste column met de titel ‘Corona in Ede’. 128 geregistreerde besmettingen telde ons land toen. Dit is as we speak gestegen tot 10.000. De bron vanuit China heeft zich wereldwijd verspreid. Italië en de Verenigde Staten zijn nu de nieuwe epicentra van het killer virus geworden. Er zijn strenge maatregelen in Nederland getroffen op advies van het RIVM. Social distancing is de norm waar we nu allemaal aan moeten voldoen. Geen fysiek contact, minimaal 1,5 meter afstand van elkaar, met uitzondering van huisgenoten. De andere norm die we allemaal moeten nakomen luidt: handen wassen goed en grondig, handen wassen voor en na elk nieuw contact.

Mijn vrouw komt thuis van boodschappen doen. Het eerste wat ze doet nadat ze haar boodschappentas op de keukenvloer heeft gezet, is me aankijken, het tweede is handen wassen. Goed en grondig. Dan ploft ze neer in de keukenstoel. ‘Het was weer anders’, zucht ze, ‘er stond een wachter de inkomende klanten te regelen. Alleen enkelingen mochten naar binnen. We moesten een winkelkarretje meenemen, dus ik pak er een. Zegt een vrouw achter me: “hee, blijf af, die is van mij, ik heb ‘m net ontsmet.”’

Het net sluit zich nauwer. Het virus besluipt onze vertrouwde omgeving en doet zijn stinkende best om onze lijven binnen te dringen. De meeste beschikken gelukkig over een afweer die op orde is. De bloedlichaampjes werken op volle toeren en gooien die vieze vuile corona-indringers er uit ten koste van wat milde klachten zoals hoofdpijn, lichte koorts en een emmerbodempje kots. Maar als het lijf al problemen heeft met andere aandoeningen zoals hart- of vaatziekte, of als het oud en versleten is, dan breekt het moordvirus door de zwakke afweer heen, walst vilein grinnikend over een defensieve linie bloedlichaampjes, en nestelt zich met steeds meer criminele vriendjes in dat lijf.

In mijn tweede wijk, pluk ik geduldig mijn posttassen leeg en bezorg ik huis aan huis kaarten, magazines, vakantiebrochures en pakjes. Het leukste om te bezorgen vind ik de Donald Duck. Zodra die op de mat valt naderen snelle voetstapjes, soms schalt een blije kreet mijn oor in terwijl ik op weg ben naar de volgende deur. Ja, met al die kinderen thuis, voorziet het vrolijk weekblad in een levensbehoefte. Achter een struikenrij hoor ik wilde stemmen. Jongens en meiden zijn druk aan het voetballen op een veldje. 10, 15, 17 tel ik. Weinig social distancing. Even verder zie ik een vader met 2 kindertjes staan praten met oudere buren. Kan er niets aan doen, ik hoor waar het over gaat. Ze praten over de zin en onzin van de richtlijnen. De oudere vrouw zegt: ‘je moet het wel serieus nemen, hoor’. Met zijn vijven staan ze op een gezellig kluitje.

Na een volgende boodschappenronde komt Marijke gejaagd de keuken binnen. Nadat ze haar tas op de vloer heeft laten ploffen wast ze haar handen. Dan barst ze los. ‘Voor de Action stond een enorm lange rij tot ver het plein op. De klanten hielden allemaal afstand, maar ik moest aan de andere kant zijn. Niemand maakte ruimte, dus moest ik erdoorheen. Afstand houden kon niet, dus heb ik snel gefietst.’

Donderdagochtend sta ik om halfzes op. Over verlaten straten fiets ik naar het Binnenveld om te genieten van de jubelende weidevogels. Op de snelweg en over de doorgaande polderwegen rijdt verrassend veel verkeer. Al die inzittenden stappen ergens uit, ver van hun huis. Vindt Nederland de economie tóch belangrijker dan de volksgezondheid?

Al schrijvende lees ik dat de markt voortijdig is gesloten op last van de burgemeester. En zie ik uit een ooghoek een gele auto van de huisartsenpost de hoek van onze straat ronden. Als hij maar niet voor corona komt.

 

Leave a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *