Na het overlijden van mijn vader maakten mijn broers en ik een afspraak bij de notaris. We moesten een kwestie regelen aangaande het bescheiden vermogen van mijn vader overeenkomstig zijn laatste wil. De zaak werd keurig vastgelegd. Als executeur testamentair was ik belast met de afhandeling. Na enkele weken belde ik naar de notaris dat ik zijn declaratie graag schriftelijk zou ontvangen. Geen punt, die zou per post worden toegestuurd. Echter, deze viel pas na 3 dagen op mijn deurmat. De envelop zag er wat verkreukeld uit. Ik dacht dat-ie tijdens de postbehandeling in de verdrukking was geraakt maar was blij dat ik eindelijk mijn verplichtingen kon nakomen. Ik moest een bedrag van 1294 euro en 70 cent overmaken op het rekeningnummer van de notaris zijnde NL48 ABNA 0612 5387 88. Met gefocuste ogen en met de nagel van de wijsvinger tot twee keer toe de 18 tekens van het IBAN nummer volgend, vulde ik het nummer in via Mijn ING digitaal bankieren. Naam en woonplaats van de notaris voegde ik toe, plus het factuurnummer. Het sms’je met de Tan-code volgde prompt. Aha, de verwerking verscheen direct op mijn computerscherm. Makkelijk hoor, digitaal bankieren via Mijn ING. Ik legde de betaalde factuur tevreden terzijde.
Wie schetst mijn verbazing toen ik 3 weken na de betaling een aanmaning kreeg. Waar blijft de betaling, meneer Knottnerus, de termijn is al 10 dagen verstreken! Ik antwoordde de notaris dat ik allang had betaald. Vreemd, zei hij, wij hebben het niet ontvangen. De ervenrekening van mijn vader krijgt nog papieren rekeningoverzichten. Ik kon dus aantonen dat ik ruim binnen de termijn betaald had. Echter, bij zorgvuldige bestudering bleek dat ik de betaling nietsvermoedend had overgemaakt naar een andere rekening dan van de notaris!
Ik spoedde me naar het notariskantoor. Daar kreeg ik inzage in de originele factuur zoals die door de notaris per post was verzonden. Deze was identiek aan degene die bij mij op de mat was gevallen behalve op 1 punt: het rekeningnummer waarop ik de betaling moest doen was veranderd. De notaris had een rekening bij de Rabo bank en op de factuur die ik ontving stond een ABN Amro rekening vermeld. Fraude! Ik belde mijn eigen bank op. Hoe kan het dat jullie een opdracht accepteren inclusief Tan-code als naam en rekeningnummer niet overeenkomen, vroeg ik. Meneer, was het antwoord, bij betalingen naar een andere bank controleren wij niet of naam en rekening overeenstemmen. Dat is úw verantwoordelijkheid. Nee, meneer dit soort schade vergoeden wij niet.
Ik belde de ABN Amro bank. Er is ten onrechte een bedrag van 1294 euro en 70 cent binnengekomen op jullie rekening en dat moet terug! Meneer, was het antwoord, dergelijke informatie valt onder het bankgeheim. Nee meneer, of onze cliënt de naam van uw notaris heeft misbruikt daar mogen we niks over zeggen. We geven alleen informatie aan de politie, maar dan moet u wel aangifte doen.
Bij een vriendelijke agente op het politiebureau te Ede verbruikte ik 1,5 uur en 2 koppen koffie om aangifte te doen. Zij deed haar best en ik gaf de volgende suggesties:
licht de poststroom door want een crimineel plukte de envelop van de notaris uit de berg post en verwisselde de banknummers. En ga met spoed bij de ABN Amro bank achter het bewuste criminele rekeningnummer aan!
Dit alles overkwam mij 11 maanden geleden. Ik maakte 54 euro extra telefoonkosten, want door de privatisering zijn servicenummers allemaal betaald geworden, en stuurde vele mails aan banken, Post NL, radar en politie. Op 20 juli deed ik aangifte en daarna vernam ik niet veel meer. De notaris en ik kunnen naar ons geld fluiten. Een gewetenloze boef viert feest met de 1294 euri en 70 centjes die mijn zuinige vader heeft gespaard.
Hoed u voor nepfacturen. Hoed u voor boeven want ze worden beschermd door banken, lakse postbedrijven en trage justitiële apparaten.