Een paar jaar geleden zaten er op twitter nog politici die wel iets terug twitterden. Er zaten zelfs wethouders bij die niet op persoonlijke titel maar als wethouder twitterden. Eén van die wethouders kon mijn adviezen niet waarderen en blockte mij op twitter. Ik had dus geen toegang meer tot die informatie. Dat gaf niet want er kwam toch nooit wat zinnigs uit.
Een jaar later was er een staatssecretaris die hetzelfde deed. Gek genoeg had ze hetzelfde postuur als die wethouder uit Ede en dezelfde neiging om vooral zichzelf te verheerlijken op social media dus ook met haar block kon ik nog wel leven. Maar de informatie die ze gaf was dus niet openbaar.
Emailtje kwijt? Geen probleem, bel even naar Facebook en die hebben een datacenter vol met persoonlijke informatie van je. Je pincode vergeten? Neem even contact op met Mark Zuckerberg want die weet alles van je.
Neem je eenmaal Facebook dan raak je al je privacy kwijt. Maar toch zal je tegenwoordig wel moeten. Onze eigen burgemeester René Verhulst gaf laatst een interview op Facebook. Maar dat heb ik dus niet kunnen zien en dat is jammer want ik word zo langzamerhand een fan. Maar geloof me, er zijn nog meer mensen die geen Facebook hebben en dat aantal zou zo maar kunnen gaan stijgen.
Ook de berichten van de burgemeester van Veenendaal op Facebook kan ik niet lezen terwijl daar blijkbaar heel wat pittige discussies plaatsvinden.
Ik vind het best als René Verhulst op Facebook zijn vakantiefoto’s plaatst als een privépersoon. Want burgemeesters zijn naast burgemeester ook een mens heb ik me laten vertellen. Prima als wethouders twitteren maar het wordt natuurlijk anders als ze informatie op social media geven die openbaar is maar alleen te benaderen als je lid wordt van een dataverzamelingsclub als Facebook.
Want ik heb helemaal geen zin om mijn hele hebben en houden aan Mark Zuckerberg te doneren. En ik vind dat bestuurders die hun functie gebruiken op Twitter mensen niet mogen uitsluiten door ze te blocken.
Maar bestuurders zijn dus net mensen en die willen graag gestreeld worden met zoveel mogelijk Facebookvrienden of Twittervolgers. Dat is ook handig met komende verkiezingen want dat zou je zomaar een paar stemmers op kunnen leveren. Ik snap dat.
Maar het wringt wel een beetje. Informatie van bestuurders moet voor iedereen openbaar zijn en niet voor een groep mensen die er geen moeite mee heeft dat ze in ruil voor het gebruik van Facebook hun persoonlijke leven te grabbel gooien op internet. Of voor een groepje twitteraars die niet geblockt zijn.
We hebben in Ede een prachtige website van onze eigen gemeente. Lijkt me een prima plek om interviews met de burgemeester op uit te zenden. Berichten van Facebook of Twitter die wethouders plaatsen als ze naar
buiten treden als bestuurder? Direct op de site van de gemeente Ede. Dat hoeft allemaal niet zo moeilijk te zijn.
Want ik zou natuurlijk helemaal niets van de wijze woorden van ons bestuur willen missen!
Dus vanwege jouw principes mag iets niet….dat is bijzonder.
Ik kijk niet op gemeente sites.
Moet ik nou een column schrijven waarin ik verongelijkt vraag waarom er niet voor een breed medium als facebook gekozen word?
Het hele idee van principes is volgens mij dat je accepteert dat het consequenties heeft.
Toch?