Backdoorman

Het was worstelen. Knokken. Bloed, zweet en lobbyen. Heel veel lobbyen maar voor het eerst in ruim twee jaar tijd hield de raad haar pootje stijf: het Binnenveld zou niet gebruikt worden als spiegelpaleis voor een Engels bedrijf dat door de aanleg van zonnevelden Nederlands subsidiegeld naar binnen wilde harken.

Er kwam zelfs een chique advocatenclubje aan te pas om vast te stellen dat de raad na twee keer stakende stemmen toch echt een besluit had genomen. Het besluit dat Nergena niet zou worden geasfalteerd met zonnepanelen.

Ook dat ging niet zonder slag of stoot. De burgemeester nam zelf de vrijheid om de vragen aan de advocaten te formuleren en nadat een wakker raadslid daar later kritisch naar vroeg was het antwoord: “U bent de enige die daar naar vraagt!”. Ja, met zulke argumenten ben je al snel uitgepraat.

Nou lijkt het me niet zo moeilijk. Degene die de vergunning heeft aangevraagd krijgt een briefje waarin staat: “Joh, jammer, maar de gemeenteraad gaat niet akkoord.” Klaar. Als een burger zoiets overkomt dan ontvangt hij binnen zes weken een briefje met die mededeling en waarschijnlijk veel sneller.

Nou hangt er rond Nergena een vies geurtje. De geur van nepotisme, vriendjespolitiek. Dat komt omdat het bedrijf zo agressief lobbyde dat raadsleden er over begonnen te klagen. Dat komt omdat de directeur van het zonnebedrijf lid is van het stichtingsbestuur van World Food Center. Omdat diezelfde directeur voorzitter is van een lokaal werkgeversclubje. Old boys dus.

Dan moet je dus extra uitkijken. Dan moet je zorgen dat alles zo formeel en transparant mogelijk gebeurt. Dan moet je uitkijken dat je zeikneuzen zoals ik geen voeding geeft voor argwaan en paranoia.

Maar niet in Ede.

Het heeft bijna 5 maanden geduurd totdat het Edese college een briefje stuurde met de mededeling dat de bestrating van Nergena niet door gaat. En als SGP in Ede niet per ongeluk had gehoord dat die brief nog nooit was verzonden dan had het misschien nog 5 maanden geduurd. Pas na vragen bij de laatste raadsvergadering beloofde de wethouder ineens de volgende dag (!) die brief te versturen.

En waarom duurde dat zo lang? Omdat het energiebedrijf nog even de kans kreeg om samen met de mensen in het Binnenveld tot samenwerking te komen. Lekker dan. Eerst probeer je je spiegelvelden door de raad te drammen en als dat mislukt, pas dan wil je gaan praten met de omwonenden. Dan ineens wil je wel samenwerken. De volledig omgekeerde weg maar de gemeente gaat daar graag mee akkoord. Die gaf alle tijd, ruimte en medewerking aan het bedrijf om er toch nog uit komen. Kom daar maar eens om als burger!

De wethouder zegt dat er sprake is van een zekere beleidsvrijheid. Ik denk het niet. Ik denk dat het college gewoon moet uitvoeren wat de raad beslist. Nu wordt er door het college een achterdeurtje opengezet voor de zonnepanelenboer waarvan de directeur vanwege allerlei andere zakelijke relaties met burgemeester en wethouders aan tafel zit.

Volgens het college is er geen achterdeur. Is alles met open vizier gedaan. In volledige transparantie en dat zou blijken omdat de SGP dit via het publieke domein te horen heeft gekregen. Als raadslid moet je blijkbaar je informatie uit het roddelcircuit halen.

Dat klopt niet. Dat moet je niet willen.

Maar ga er vooral mee door. Dan kan ik er nog heel veel over schrijven.

Leave a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *