GEVAARLIJK FIETSPAD!

Ik heb altijd bewust naar werk gezocht heel dicht bij huis. Zo dicht dat het fietsend te doen moet zijn. Dat is in mijn huidige loopbaan dan ook aardig gelukt. Tegenwoordig loop ik zelfs vaker dan dat ik de fiets uit de schuur haal. Bij mijn eerste werkgever was de afstand woon-werkverkeer zo’n drie-en-een-halve kilometer. 16 jaar lang dezelfde route waarbij een bepaald fietspad ongeveer een derde van deze afstand in beslag nam. In die periode dan ook duizenden keren er gebruik van gemaakt.

Soms alleen en soms met collega’s die in hetzelfde dorp woonden. Met het verstrijken van de jaren ging de toestand van het fietspad zienderogen achteruit. Het werd dan ook een vast onderwerp van gesprek onderweg naar huis. Vooral Sjoerd en Auke waren meester in het hartstochtelijk mopperen als we zigzaggend de wijde spleten tussen de tegels moesten ontwijken. Maar er stond helaas nooit iemand langs de kant van de weg om deze erbarmelijke jammerklachten in ontvangst te nemen.

Op een gegeven moment besloot ik bij thuiskomst er nu echt eens iets aan te gaan doen. Ik stelde met doorwrochte zinnen een emotionele brandbrief op waarbij het niet anders kon of de lezer zou – direct na kennisname van de inhoud – tot vergaande actie moeten overgaan. Maar niets daarvan, de gemeente liet mij weten dat de provincie verantwoordelijk was voor de toestand van het gehavende fietspad. Maar ze waren wel zo vriendelijk het door te geven. Dat dan wel weer.

Na een poos lag er een brief van de provincie op de mat. Ik begreep wel dat zoiets even duurt want de noeste werkers van een bestratingsbedrijf zullen niet al de volgende dag op hun knieën het herstel kunnen inzetten. Daar zit ook een bedrijfsplanning aan vast en dat kost tijd natuurlijk. Maar niets daarvan stond in de brief behalve dan dat de provincie gepaste maatregelen ging nemen. En het moet gezegd, ze hebben woord gehouden en daarna ook zeer vlot actie ondernomen.

In beide rijrichtingen van ons ‘valkuilentraject’ werden aan het begin borden geplaatst met de wel heel doordachte en zeer adequate tekst ‘Gevaarlijk fietspad!’ Een fraai staaltje van juridisch dichttimmeren zullen we het maar noemen. Bij letsel en schade die zou ontstaan kan men er mooi onderuit want er is gewaarschuwd! Hier moest ik aan denken toen ik las dat wethouder Geert Ritsema en raadslid Pieter Kool de toestand van het fietspad tussen Lunteren en Barneveld gaan verkennen.

Maar dan niet overdag heren maar in het pikkedonker natuurlijk, zoals wij vroeger uit de nachtdienst. Succes bij het al fietsend en pratend ontwijken van de gaten en laat vooral het hartgrondig mopperen niet achterwege. Ik hoop dat gemeente Ede doortastend te werk zal gaan als blijkt dat de toestand echt beroerd is. Wordt er in plaats van dat toch gekozen voor de ‘Provincie Fryslân Methode’ dan volgt een gepeperde factuur van mij als ongevraagd ‘juridisch adviseur’ richting de Bergstraat!

Leave a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *