Bij ons thuis zijn geen tegelwijsheden aan de muur te vinden, maar mocht mijn echtgenote nog eens een zelfbedachte spreuk inlijsten, dan denk ik wel te weten voor welke zij dan gaat kiezen. Hier komt ‘ie: “De meest stompzinnige uitvinding ooit gedaan is de bladblazer!” U leest wat een wijsheid er in haar schuilt. Alleen denken hele volksstammen, vrijwel altijd van het mannelijke soort, daar weer geheel anders over. Maar laten we nu eens wat preciezer kijken naar dat waar we hier mee te maken hebben.
HET maakt lawaai. Niet zo’n beetje maar echt in de buitencategorie pokkeherrie. Goed functionerende gehoorbescherming is daarbij een must. HET stinkt. De uitlaat bevindt zich dicht bij de gebruiker en bij geringe wind staat deze midden in de uiterst schadelijke benzinedampen. Onze auto’s worden al jaren op uitstoot (af)gekeurd maar hier mogen de uitlaatgassen onbelemmerd in het milieu worden geslingerd. Verder is HET een zwaar en uiterst log apparaat.
Als operator weet ik dat het maximum gewicht dat gedragen mag worden ARBO-technisch onder de 25 kg moet blijven. Voor zo’n ding geldt dit dan blijkbaar weer even niet. En dit allemaal met welk doel? Nou, omdat blijkbaar afgevallen bladeren ons het zicht belemmeren op de ondergrond waar ze op liggen, in de meeste gevallen een ordinaire grasmat. Dat blijkt dus bij bepaalde mensen irritatie en onrust op te leveren waarbij het aanwenden van een heuse lawaai- en stankterreur helaas niet wordt geschuwd.
Terwijl al die bladeren daar slechts functioneel liggen te wachten in een proces van afbraak en verrotting om daarna een essentiële bijdrage aan de kringloop te leveren. Maar het lot van die bladeren is blijkbaar zoals de Engelsen het zo mooi verwoorden: ‘Their only crime was being at the wrong place at the wrong time’. Nu sprong mijn hart op van vreugde toen ik hoorde dat binnen de Edese gemeenteraad een motie in stemming werd gebracht om het gebruik van zo’n onding tot het verleden te laten behoren.
Dus werknemers van de gemeente Ede of die worden ingehuurd gaan dus eindelijk van dit ‘drama der techniek’ verlost worden. Dat wordt dus een ‘unaniempje’ dacht ik nog in mijn kinderlijke onschuld. “39 voor en 0 tegen… dus de motie is hierbij aangenomen” hoorde ik burgemeester Verhulst al euforisch mededelen. Maar nee hoor. Er bleken slechts 12 voor te zijn en dus 27 op tegen! Blijkbaar stonden die laatsten niet vooraan toen er wijsheid werd rondgestrooid (en dat zonder enige blaaskracht natuurlijk).
Mijn vertrouwen in de lokale politiek zakte dan ook als een plumpudding in elkaar. Achteraf had ik dan ook graag bij de tegenstemmers van te voren hun fractievergaderingen willen bezoeken. Dit om dan één van de leden zo’n bladblazer om te hangen en de vergaderruimte voor slechts enkele minuten met de ‘geneugten’ van het ding te vullen. Ik weet zeker dat het dan niet zo bedroevend was geëindigd. Ik steek hierbij dan ook een dikke duim op richting de twaalf die echt inzicht in deze zaak hebben getoond.
Dat waren dus de ChristenUnie, GroenLinks, PvdA en D66. Mogen we hieruit concluderen dat de ultieme wijsheid in deze materie slechts te vinden is aan de linkerkant van het politieke spectrum? Het lijkt er wel verdacht veel op. In ieder geval is mijn advies voor de volgende gemeenteraadverkiezing om dit alles als lakmoesproef te gebruiken. Laat ik dus maar geen blad voor de mond nemen: Vergeet dan alle stemwijzers en onthoud gewoon die stompzinnige uitslag en de vier die zich niet omver lieten blazen!
Alleen als we dan op deze manier massaal in actie komen dan komt er zeker een college die de definitieve strijd aangaat met de meest stompzinnige uitvinding ooit gedaan. Tot die tot tijd jam(mer) ik maar door om alle akkoorden van de stompzinnige blues, ook wel bekend onder de naam ‘Bladblazerstreurmars’, geheel onder de knie te krijgen. Daar steek ik nu liever energie in dan in die absolute droeftoeters daar op de Bergstraat. Dus voorlopig maar even helemaal geen lokale politiek meer…