Net maar weer eens een column verstuurd naar het hoofdkwartier van EdeDorp. De verzendknop nauwelijks losgelaten of opeens bekruipt mij een wel heel unheimisch gevoel. Hoeveel columns heb ik nu in al die jaren geschreven? Wat zijn zo de zaken waarover ik allemaal heb geschreven? Hoeveel tijd heb ik hier al niet in gestoken en wat heeft het uiteindelijk opgeleverd? Heeft het überhaupt allemaal wel iets uitgehaald? Ben ik dan slechts een roepende in de woestijn, een profeet die in eigen ‘stad’ niet wordt geëerd?
Opeens voel ik het. Ik ga het over een heel andere boeg gooien. Tijd voor harde actie. Tijd voor revolte! Ik spring op mijn fiets op weg naar de XL-vesting van een grootgrutter die op de kleintjes let. In de bonusaanbieding koop ik een twee liter blik met soep. Aan de andere kant van de Keesomstraat bij een ’Dat zeg ik!’ bouwmarkt scoor ik een tube secondelijm, deze week met liefst 21% (btw vrije) korting. De kassabonnetjes bewaar ik zorgvuldig in mijn portemonnee. Niet te gauw declareren zodat hoofdredacteur Douwe nog even kan doorsparen.
Nu op weg naar de Bergstraat! Op naar de kamer van de burgemeester! Voor het raadhuis trek ik het blik open en gooi de tomatensoep, met van die gladde glazige balletjes, tegen de draaideur. De smurrie kruipt daarna tergend langzaam langs het glas naar beneden. Dat zal ze leren! Ik snel mij naar de kamer van onze burgervader. Echter daar wacht mij toch wel iets van een teleurstelling. “U komt ook voor het uzelf vastlijmen op deze tafel?” is vervolgens de vraag van dhr. Verhulst. “Kijk meneer Winkel… daar is nog wel een klein plekje.”
Bovenop de grote tafel waaraan hij zetelt herken ik diverse mensen waaronder vrijwel al mijn EdeDorp collega’s. Verder lokaal schaatsgoeroe Theo van de Rijt die onlangs zijn grote droom, de komst van een overdekte ijs/evenementenhal in Ede, in duigen zag vallen omdat de gemeente het idee definitief de prullenbak in heeft gekieperd. En ook is daar EdeStad columnist Nando Eskes. Die zal hier wel aanwezig zijn vanwege al die irritante houtstook. Allemaal zitten ze met hun handen vastgelijmd op de enorme bestuurstafel van de eerste Edese burger.
Mijn voorgenomen verzetsdaad om daarmee aandacht te vragen voor zaken waarvan ik wakker lig blijkt dus weinig origineel te zijn. “Wellicht is hiernaast op de tafel van wethouder Meijer nog wel meer plaats” adviseert de burgemeester mij uiterst vriendelijk. Daar aangekomen tref ik journalist Marc van der Woude aan in kleermakerszit en ook met z’n handen vastgeplakt. “Ik zie dat er nog geen excuses door de wethouder en een zekere fractievoorzitter zijn gemaakt” werp ik hem toe. “Waar kom jij je ongenoegen over uiten Jolmer?” wil hij weten.
“Nou ja, het hele geldverslindende gedoe rond het World Food Center in het algemeen en het weggeven afgelopen week van een miljoen euro door de raad aan een Quote 500 ondernemer! Het moet niet veel gekker worden. Een parkeerterrein van zo’n 3000 m2 voor slechts een euro verpatsen. Afgelopen PDE was dan ook een hele donkere in de politieke geschiedenis van Ede. Het kan hier blijkbaar allemaal.” is mijn reactie. Vervolgens wrijf ik mijn handen in met de gehele inhoud van de meegebrachte tube lijm en neem naast hem plaats.
Even later enorm veel lawaai op de gang. Plotseling komt met donderend geweld wethouder de Pater, in een veel te krap zittend pak en met z’n karakteristieke Dolf Brouwersbril, de ruimte van z’n collega Meijer binnen stormen. Hierbij als personage Storm uit de Jiskefet serie Debiteuren Crediteuren ons toeroepend: “Goedemorgen heren van het goede leven. Bij ons bij de commando’s wisten we vroeger ook al wel heel goed raad met al die wereldverbeteraars en gutmenschen zoals jullie hier!”
Hij zwengelt vervolgens een kettingzaag aan en komt met het ronkende gevaarte op mij af. Op het moment dat het snel roterende zaagblad nog maar enkele millimeters boven één van mijn vastgeplakte schrijvershanden zich bevindt schrik ik wakker. Ik realiseer mij nu dat ik heb gedroomd en terug ben in de realiteit. Toch voortaan maar weer veilig vanuit het knusse zolderkamertje achter m’n laptopje proberen de wereld al schrijvend te verbeteren. Te beginnen in Ede natuurlijk en daar hebben enkele kritische burgers hier de handen meer dan vol aan…