Er was onrust op het politbureau van Ededorp uitgebroken. In een spoedzitting was het gehele collectief columnisten door onze grote leider Douwe gesommeerd zich ernstig te bezinnen over de ontstane situatie. Wat was er namelijk aan de hand? In de weekkrant Ede Stad had een collega columnist, niemand minder dan de bekende burgemeester Verhulst, zich uitgesproken over de toonsoort van ‘stukkies’ tekst die hij (over Ede) langs ziet komen. Hij schreef daarover o.a.
“Af en toe lees ik wel eens een blogje in De Gelderlander. Ik denk soms dat zo’n bloggende correspondent een glas azijn heeft gedronken alvorens het toetsenbord wordt beroerd. Nu mogen blogs natuurlijk kritisch zijn, dat is deze column ook, maar je kunt jezelf en je verspreidingsgebied ook omlaag halen”.
Nu ging het onze burgervader hier specifiek om een blog in de Gelderlander en werd er niemand van Ededorp met naam en toenaam genoemd. Maar een goede verstaander heeft maar een half woord nodig om te begrijpen dat ook zijn priemende ogen in de ruggen van de literaire Ededorp medewerkers werden gevoeld. Fractieleider Douwe gaf iedereen de gelegenheid om per toerbeurt iets te vertellen over onze diepste gevoelens rond deze persoonlijke identiteitscrisis.
Nestor George Knottnerus nam als eerste het woord. “Zeuren wordt ook wel es te onpas verward met kritisch zijn op misstanden in de hoop dat door bashing van de zeurkous alles bij het oude kan blijven.” Kijk dat zijn nu ronduit verstandige woorden. Je kunt dan ook best merken dat George als jurist, maar meer nog als oudere, veel levenswijsheid in pacht heeft. Hij mag daarom wat mij betreft er wel een extra senioren (=snipper) dag erbij krijgen van het Ededorp management.
“Ach, zeuren is gewoon leuk. Daarnaast is schrijven over dingen die niet goed zijn, in de hoop dat ze verbeteren, best zinvol, maar enthousiast of gezellig kan op z’n tijd ook best” vulde Harmen Quast aan. “Aha, de burgemeester lijdt inmiddels aan de Edese Ziekte: alleen maar positief zijn” klonk het vervolgens uit de bivakmuts die Mo uit Ede dit keer draagt. Bij de vorige meeting verscheen hij onder een trendy lichtblauwe boerka met daarop het wapen van gemeente Ede.
“Ik voel mij niet aangesproken” was de reactie van Jos van der Panne. Maar ja, die gast heeft natuurlijk makkelijk praten. Hij woont al helemaal in Otterlo aan het voeteneinde van gemeente Ede. Hij blijft zo, net als de anonieme Mo, wel uit de greep van de lange arm van de Bergstraat neem ik aan. Vervolgens ben ik aan de beurt. “En jij wat vind van deze situatie Jolmer?” vroeg hoofdredacteur Douwe. Ik besloot om er maar eens een grap tegenaan tegen te gooien.
“Nou ja, als gemeente Ede bereid is de afkoopsom van mijn lucratieve contract met Ededorp te voldoen en met een sterk verbeterd aanbod komt, dan wil ik wel wat water bij de azijn… ik bedoel de wijn doen.” Hilariteit alom. “Hé Jolmertje, principes verkwanselen, links lullen en rechts zakken vullen” en “We zijn hier zeker geen stelletje profvoetballers die elke financiële verbetering steevast een sportieve uitdaging noemen” waren enkele spontane reacties vanuit de vergadering.
Harmen probeerde daarna op een onbewaakt moment de bivakmuts van Mo’s hoofd te trekken maar dat mislukte faliekant en zorgde voor iets rumoer. “Heeft iemand nog iets voor de rondvraag?” vervolgde vice-president Douwe. “Als vergaderingen van de gemeenteraad lang gaan duren dan wordt de frituurpan tevoorschijn gehaald voor kroketten. Ik ben wel in the mood for food” oppert Mo. “Mij lijkt iets met zuurkool nu wel gepast” gooide ik er nog achteraan.
“Laten we afspreken dat iedereen gewoon zelf blijft bepalen wat hij gaat eten of drinken voordat er aan het schrijven van columns wordt begonnen. Als je er zelf maar achterstaat en natuurlijk wel op tijd inlevert dan blijf ik tevreden” besloot opperbaas Douwe. We kregen allemaal nog wel een zakje met etenswaren mee voor onderweg. We zijn tenslotte trotse inwoners van de ultieme foodhoofdstad bij uitstek. Het geweldige, mooie, fantastische en positieve Ede! Ja, toch burgemeester?
