Onlangs overleden twee markante figuren uit de geschiedenis van de Edese politiek, de oud raadsleden Jaap Verduijn en Alexander Vos de Wael. ‘Edese Jaap’ heb ik niet meegemaakt maar Vos de Wael wel degelijk. Die periode werd dan ook gekenmerkt door een intern conflict binnen de lokale VVD-fractie. Daarna ging hij als raadslid op eigen titel verder om vervolgens bij de volgende gemeenteraadsverkiezing met een eigen partij te komen… de Democratische Kiezers Ede (DKE).
Hoe dat afliep mag bekend zijn. DKE haalde één zetel maar deze werd dus niet door de oprichter en lijsttrekker ingenomen, maar door de nummer twee Raşit Görgülü, via voorkeurstemmen. Daarna was het exit, weg van het politieke toneel voor Vos de Wael. In de jaren dat ik als (parlementair) columnist actief ben is het wel eens gebeurd dat ik bij iemand uit de Edese politiek op uitnodiging thuis ben geweest. Zo ook bij hem. In de bosrijke omgeving aan de rand van Bennekom.
We hadden een heel boeiend gesprek over duurzaamheid en energietransitie in het algemeen en dat in bestuurlijk en politiek Ede in het bijzonder. Want dat was helemaal zijn ding. Eigenlijk heel opmerkelijk want gemiddeld gezien is er in de kring van de liberalen maar geringe affiniteit met dit thema. Die worden doorgaans pas enthousiast voor duurzaamheid als er geld mee verdiend kan worden. Prijskaartjes en bezwaren zijn vaak meer leidend dan overtuiging van de noodzaak.
Vos de Wael was z’n tijd dus al ver vooruit. Al veel eerder had hij samen met de fractie van GroenLinks (/Progressief Ede) de milieunotitie ‘Een stip op de horizon’ opgesteld. Toenmalig fractievoorzitter van GL/PE Eric Leltz twitterde dan ook afgelopen week: “Een markant man is niet meer. Ik koester prettige en warme herinneringen aan het samenwerken met deze groene broeder met visie.” Twee ideologieën op een groen kussen daar sliep hier dus de duurzaamheid tussen.
Iemand liet mij weten: “Hij (Vos de Wael) was een visionair en kaartte problemen aan voor ze bij het gros bekend werden. Zijn hang naar duurzaamheid was intrinsiek. Voor zichzelf deed hij dat niet maar wel voor de mensheid als zodanig. Vaak onbegrepen en er werd soms lacherig over hem gedaan. Geld speelde voor hem geen rol, dat had hij zat. Hij streefde echt naar een betere wereld. Hij zat wat dat betreft bij de verkeerde partij. Een hele goeie vent!”
De warme herinnering aan een heel actief en betrokken oud raadslid blijft. Merkwaardig blijft wel dat de ernstige noodzaak van duurzaamheid veel meer aan de linkerkant van het politieke spectrum speelt dan aan de rechterzijde. Maar leefbaarheid voor nu en de toekomst is en blijft een zaak van ons allemaal. Dat zou ook iedereen evenveel aan het hart moeten gaan. Er moeten dan ook drastische veranderingen plaatsvinden. Alexander Vos de Wael begreep dit helemaal!