Ik probeer mij wel eens in te leven hoe zoiets in z’n werk gaat. ’s Ochtends op weg naar je werk zet je een liter chocolademelk aan je mond en als het pak leeg is open je het autoraam en flikker je het in de berm. Nu al enkele keren zat er zo’n pak bij de dagelijkse opbrengst. Sinds kort zijn de mondkapjes er bijgekomen. Was het vooral verpakkingsmateriaal van eten, drinken en genotsmiddelen, nu is er ook regelmatig een gebruikt corona-preventie-lapje te vinden in de berm of in de struiken.
Regelmatig ga ik namelijk op weg naar mijn werk gewapend met een plastic zak. Onderweg wordt deze dan gevuld met zaken die te vinden zijn in een biologische omgeving maar daar zeer zeker niet toe behoren. Kortom het fenomeen zwerfafval. Het zijn dan ook voornamelijk plastic flesjes en blikjes, sigarettendoosjes, wietzakjes, verpakkingsmateriaal van snelle (Mac) snacks en soms eens wat dingen die daarvoor aan een fiets of auto hebben gezeten.
Zou je dit alles als het telen van een gewas mogen beschouwen dan is dit wel zeer lucratief te noemen. Je hoeft namelijk de grond niet te bewerken. Niets te zaaien of te poten. Je bent helemaal niet afhankelijk van het weer en kan het gehele jaar doorlopend oogsten omdat het continu plukrijp wordt aangeboden. Maar het heeft helaas geen enkele waarde of het moet calorisch van aard zijn bij de vuilverbranding. We maken er helaas als (Edese) mensen een aardige troep van zo.
Wel opvallend is dat een zogenaamde ‘blikvanger’ op mijn route naar het werk altijd vrij gauw gevuld is. Een aantal van ons neemt dan wel de moeite om daar afval in te gooien. Maar er zijn doorgaans weinig blikjes en flesjes in te bespeuren want de zaak is meestal gevuld met uitpuilende plastic tassen vol met allerlei huiselijk afval. Waarschijnlijk het gevolg van het afnemend aantal gemeentelijke prullenbakken. Maar goed… beter daar achtergelaten dan elders van je afgegooid.
Wat mij ook opvalt is dat passerende fietsers vaak stoïcijns voor zich uitkijken als ik met mijn zak de berm aan de linker- en rechterkant afspeur. Geen enkele blik van opmerkzaamheid, laat staan iets van waardering. Een enkele uitzondering daar gelaten zoals die mevrouw die nu al enkele keren haar duim naar mij opstak. Zou mij niets verbazen dat die ook wel eens dit soort activiteiten onderneemt. Maar verder lijkt het weinig mensen te interesseren of denk ik nu te pessimistisch?
Maar voor u als lezer van deze column is het veroorzaken van zwerfval natuurlijk een ver-van-mijn-bed-show. “Nee echt hoor, ik hou het afval altijd bij mij en doe het bij thuiskomst netjes gescheiden in mijn eigen huiselijk containerpark!” Ben ik hier dan wellicht als de dominee die vanaf de kansel z’n vaste toehoorders oproept om de kerkdiensten trouw te bezoeken maar degenen die het werkelijk aangaat zijn daar eigenlijk nooit aanwezig. Zeg mij a.u.b. dat dit zo is!
Ik ben trots op je hoor wilempie de vuilnisman.
Snap ook niet waarom mensen hun troep niet mee nemen.
Ik loop ook regelmatig in de tuin van ons bedrijf en wat je daar allemaal vind.
Gewoonweg belachelijk.