….dat er te weinig is gedaan om het geweld te voorkomen en te stoppen
Jeugdzorg heeft helaas niet zo’n beste naam. Deze week kwam er zelfs een excuus voor heel veel wat er is mis gegaan. Op zich niet verkeerd natuurlijk. Inzien wat er mis is, daar spijt van hebben en dat delen, vervolgens proberen het beter te doen. Geen ludiek flauwekul verhaal zoals dat van mij vorige week maar oprechte spijt en de wil daar iets mee te doen. Prachtig! Dat ‘iets’ is dan natuurlijk zorgen dat het daadwerkelijk beter gaat, in dit geval goede zorg en vooral veiligheid voor de kinderen.
Twee dagen nadat dit excuus naar buiten kwam naar aanleiding van de onderzoeksresultaten stond Ede in het middelpunt van een landelijke rel. NRC kopt: “Opa was zelf ook in het kalifaat”. Om deze kop te snappen moet u het nieuws een beetje gevolgd hebben wilde ik schrijven, hoewel ik al schrijvend denk dat zelfs met voorkennis van het nieuws het een onbegrijpelijk verhaal blijft. Dat er 300 Nederlanders sympathiseerden met IS en naar Syrië gingen om zich aan te sluiten bij diverse terreurgroepen met als doel het vestigen van het kalifaat is al lastig te snappen. Dat deze mensen kinderen krijgen is dan wel weer te volgen maar dat ze deze dan in een oorlogsgebied laten opgroeien is toch weer wat moeilijker te begrijpen. Dat veel Nederlanders blij zijn dat mensen die IS steunen niet meer hier zijn en niet terug kunnen komen, dat snapt ook iedereen. Dat veel Nederlanders zeer jonge kinderen zonder ouders wel graag willen opvangen snapt ook bijna iedereen. Zoveel ingewikkelde zaken die met even rustig nadenken toch te begrijpen zijn. Maar nu dit.
Twee kinderen uit het kalifaat zijn dus vorig jaar naar Ede verhuisd. Een nieuwe kans voor de peuter en de kleuter, opgroeien in de gelukkigste stad van Nederland. Ondanks dat veel mensen een beetje bang zijn lijkt het een prachtige oplossing. Liefdevol, eerlijk en met weinig risico. Alleen is de nieuwe woonplaats van de kinderen niet zomaar een liefdevol pleeggezin, het is familie. Logisch dat jeugdzorg voor familie kiest, maar deze familie sympathiseert zelf met IS, heeft zelfs bijgedragen aan het kalifaat. In plaats van de nieuwe start worden de kinderen opgevoed met dezelfde denkbeelden. Je ziet het zo voor je: de trotse opa die de kinderen van jongs af aan vertelt over de heldendaden van hun ouders, martelaren voor de goede zaak, in de woonkamer onder de IS-poster.
De woorden die bestuurslid Esther Overweter van Jeugdzorg Nederland woensdag in de mond nam: “het spijt ons dat er te weinig is gedaan om het geweld te voorkomen en te stoppen” staan hiermee ineens in een totaal andere context. Is dit hoe jeugdzorg haar best doet om geweld te voorkomen? Kleine kinderen niet laten opdraaien voor de keuzes die hun ouders maken klinkt als iets wat je in een beschaafd land gewoon doet. Maar ze vervolgens laten opgroeien in een gezin waar ze fan zijn van IS lijkt me onbegrijpelijk. Ten eerste voor die kinderen zelf, waarom zou je ze dit willen aandoen? Maar ook voor de samenleving, het gevaar lijkt me echt niet denkbeeldig. En ook nog eens voor al die andere onschuldige kinderen, het draagvlak om hen terug te halen zal hierdoor op z’n zachts gezegd niet groter worden.
Mooi dus zo’n excuus, maar ik heb het idee dat het nog niet helemaal doorgedrongen is in de organisatie. Hier wordt er volgens mij toch echt even te weinig gedaan om ‘geweld te voorkomen en te stoppen.’ Onze burgermeester wil wel, nu jeugdzorg nog.