En weer valt Ede op omdat we zo gelukkig zijn. Een tijdje terug al werd ons dorp onze stad al uitgeroepen tot de gelukkigste stad van Nederland en nu zijn dan onze huurders het meest tevreden van alle huurders uit heel Nederland. Natuurlijk niet gek dat Ede – midden op de Biblebelt midden in een prachtig natuurgebied – goed scoort op de geluksschaal maar het is voor klagende columnisten (en vast voor vele anderen) goed om af en toe even te horen.
Frans Bauer hoorde ik gisteren op de radio zeggen dat geluk soms gewoon een cadeautje is, dingen overgekomen je, je hebt niet alles in de hand. Je raadt het al, voor dit soort wijsheden luister ik BNR tijdens mijn woon-werkverkeer. Hoewel Frans meer bekend staat om andere dingen heeft hij hier natuurlijk wel een punt. We hebben lang niet alles in de hand, op veel van wat ons overkomt hebben we weinig tot geen invloed. Gelukkig bepalen we wel zelf hoe we met zaken die op ons afkomen omgaan én ook: met wie. Want wat elk onderzoek naar geluksfactoren steevast uitwijst is dat ‘andere mensen’ het grootste verschil maken. Eenzaamheid maakt ongelukkig. Je hebt elkaar nodig om iets van je leven te maken. De mens is toch echt een sociaal wezen.
Juist daarom is het zo jammer dat het lijkt alsof onze overheid dit steeds maar weer probeert te vergeten. Vanuit Den Haag hoorde ik deze week weer geklaag dat kinderen die een lange zomervakantie hebben zo lastig zijn voor werkende ouders. Iedereen moet fulltime gaan werken want dat is zo goed voor de economie en kinderen die vrij hebben passen daar helemaal niet handig bij. Schoolvakanties dus maar inkorten of helemaal afschaffen en iedereen lekker voor zichzelf af en toe wat vrije dagen laten inplannen. Een onzalig idee dat niet ten goede komt aan de kinderen maar ja, dat parttime werken is ouderwets en de economie is toch belangrijker dan opgroeiende kinderen. Dat vrije tijd minstens net zo waardevol is als werktijd lijkt steeds meer vergeten te worden. Het besef dat je in die vrije tijd juist zo veel in je medemensen kunt investeren lijkt zoek.
Als leraar die enorm van schoolvakanties kan genieten zijn het dit soort dingen die me extra opvallen maar helaas zijn er veel meer voorbeelden op allerlei terreinen. Individualisme lijkt steeds meer grip te krijgen op onze samenleving en ook steeds vanzelfsprekender als norm gezien te worden.
Juist daarom weer extra leuk dat in onze gelukkige gemeente deze week de EdeDoet-bonnen door de brievenbussen vielen. Ook al is er kritiek op deze actie (laat de gemeenteraad haar werk doen, overheadkosten etc.) zorgen juist acties als deze voor binding. Buren die elkaar nodig hebben om iets voor elkaar te krijgen en overal vrijwilligers die op jacht gaan naar bonnen die nog niet geactiveerd zijn. Wat mij betreft een mooie manier van het betrekken van burgers bij waar subsidies wel of niet naar toe moeten.
Wat dat betreft nog een tip voor uw laatste verdwaalde bon: het jeugdwerk van de Ark in de wijk Veldhuizen kan deze heel goed gebruiken. Mocht u nog een bon hebben liggen en deze aan dit project willen koppelen maakt u deze Edenaar nog gelukkiger.