De wethoudersbuurt moet tegen de vlakte. Onlangs besloot woningcorporatie Woonstede dat sloop en nieuwbouw de beste optie is voor de 97 huurwoningen aan de IJssel de Schepperlaan, Thomaslaan en Van Voorthuizenlaan. Ze zijn ruim 70 jaar oud en kunnen na eventuele renovatie niet voldoen aan de eisen die nu gesteld worden aan een woning. Dat is de mening van Woonstede. Die heeft haar visie neergelegd in een nieuwsbrief en gedeeld met de bewoners.
Als aangrenzende bewoner ken ik de buurt goed. Ik loop er veel doorheen en geniet van het vele groen tussen en achter de huizen. Deze zijn anders dan nu gebruikelijk is indertijd zo gebouwd dat de daknok evenwijdig loopt aan de straten met veel ruimte op de hoeken. Mede hierdoor zijn flinke percelen ontstaan waar de tuinliefhebber zijn of haar voordeel mee kan doen. In de nieuwe opzet belooft Woonstede dat er minimaal evenveel woningen in de wijk komen als nu het geval is. Maar Woonstede constateert ‘dat er steeds meer behoefte is aan woningen voor één- en tweepersoonshuishoudens. Daarom wil de corporatie ook een mix van woningen realiseren die aansluit bij deze veranderende behoefte.’
Juist, 1 + 1 = 2. Het woordje minimaal plus de veranderende woningbehoefte zal, zo voorspel ik, leiden tot nieuwbouw van meer dan 97 woningen. Die zullen op minder grote percelen staan hetgeen ten koste zal gaan van het groen én de openbare ruimte. En wat zal het lot zijn van het heerlijke speelveld midden in de wijk? Het veld naast het clubhuis van Blauw-Wit biedt jong en oud de mogelijkheid om te voetballen, te schommelen of verstoppertje te spelen vlakbij het eigen huis, en temidden van zingende vogels. Je moet er niet aan denken dat dit veldje geofferd gaat worden op het altaar van de altijd hongerige woningmarkt. Zeker in deze tijd van bedreigde natuur en te kort aan groen zou dat een misgreep zijn van jewelste.
Ook heb ik zorg over de vele bomen – berken, essen, eiken, prunus – die de buurt rijk is en de straten sieren. Behalve voor de noodzakelijke zuurstof en de natuurbeleving, huisvesten zij ook veel vogelleven en bieden insecten broed- en schuilplaatsen. Laat de gemeente in de naam van Moeder Natuur alsjeblieft superstreng zijn met het verlenen van kapvergunningen!
De huizen zelf bevatten ook architectonisch mooie elementen. Hier en daar siermetselwerk en originele raampartijen. In de jaren 50 hadden de woningbouwers gelukkig ook oog voor esthetische aspecten.
In de Kolkakkerbuurt is bij mijn weten een selectief beleid toegepast van renovatie en nieuwbouw. Je hoeft toch niet persé alle woningen te slopen? Op een steenworp afstand van de Wethoudersbuurt ligt het Banckertplein. Daar staan gelijksoortige huizen uit dezelfde bouwperiode. De beleidsmakers kozen daar voor renovatie, er werd geen huis gesloopt. Gelukkig maar, want de overlast zowel qua doorlooptijd als voor de omwonenden was zeer beperkt en de bewoners konden gaandeweg de renovatie blijven wonen in hun eigen huis.
Het is te hopen dat bewoners van de Wethoudersbuurt, Woonstede en gemeente tot een weloverwogen en goede invulling komen van de plannen. Wat mij betreft wordt er gekozen voor een variant waarin de bestaande architectuur, de kwaliteit en de hoeveelheid van het groen wordt gerespecteerd en het speelveld wordt behouden. Wie van ons geniet niet tijdens vakanties of dagjes uit van het bijzondere karakter van eeuwenoude gebouwen? Dan moet het toch ook mogelijk zijn om in deze tijd met alle kapitaal en knowhow die we hebben huizen van 70 jaar oud te behouden voor de generaties die na ons komen?