De vogel in kwestie schijnt het in het echt niet te doen. Veel mensen echter steken wel hun kop in het zand als een soort ontkenning van een reëel gevaar. Afgelopen week was de term struisvogelpolitiek wel heel toepasselijk toen de tweede kamer boos was op minister De Jonge. Hoe haalde hij het in zijn hoofd om Nederlanders een quarantaineplicht op te leggen? Dit was toch je reinste vrijheidsberoving en hartstikke in strijd met de wet, de grondwet en elk internationaal verdrag! Vrijheid is toch een mensenrecht pur sang en vrijheid kun je toch niet zomaar beperken?
Natuurlijk niet! Je gaat toch niet iemand verplichten om rechts te rijden omdat je weet dat als iedereen er zomaar wat op los scheurt er doden vallen? Het is toch absurd om boetes uit te delen in de dierentuin aan mensen die het spannend vinden om over de muur van de berenkuil te klimmen? En als piloten zichzelf zo goed kennen dat ze heus wel met een depressie hun vliegtuig kunnen besturen dan moet je dat toch respecteren, of niet dan?
Naar een en hetzelfde verschijnsel kun je altijd verschillend kijken.
Je kunt iemand die zijn naaste niet wil knuffelen zien als dader van botheid, egoïsme of angst. Botheid omdat hij een regel van de autoriteiten belangrijker vindt dan de liefde die hij toont voor zijn naaste. Egoïsme omdat hij het feit dat hijzelf niet ziek wil worden, zwaarder vindt wegen dan het gelukkig maken van de ander. Angst omdat hij bang is voor een stukje genetisch materiaal dat onzichtbaar is en er hoogstwaarschijnlijk helemaal niet is.
Je kunt dat verschijnsel echter ook bekijken als een daad van verantwoordelijkheid, empathie of verbeelding. Verantwoordelijkheid omdat je de wetenschap serieus neemt en je je aan de gedragscodes houdt. Empathie omdat je de kans dat je je naaste of anderen besmet, wilt uitsluiten. Verbeelding omdat je je gedraagt alsof je besmettelijk bent omdat je de samenleving daarmee dient.
Afgelopen dinsdag moest ik er zelf aan geloven. Hoofdpijn, vermoeidheid. Nu was het al een week tropisch warm geweest en moest er gewerkt worden. Dus, wie weet was het geen corona maar griep of de hitte zelf? Maar je kunt nooit weten. Bovendien had ik ook last van lichte neusverkoudheid. Dus maakte ik een afspraak voor een coronatest. Vlakbij een plek die ruimte biedt voor ongelimiteerde fantasie (de bioscoop) onderging ik de test. Een tip vooraf – ga zo laag mogelijk zitten, kniel desnoods en wees niet zo dom als ik door op een hoge kruk te gaan zitten. Het voelde dus niet prettig zo’n slangetje in de keelholte – zeg es ‘A’ zei de arts en ik produceerde door die slang de kuch van een zeeleeuw met een tonijn in de keel. De neuspenetratie kostte me een tranendal en een ontwrichte neus, maar ik wil niet klagen – alles voor het goede doel. Hoe kan ik klagen nu voor mij de uitslag negatief bleek, wat positief nieuws is.
Het coronavirus is misschien een griepje voor oergezonde mensen met een dijk van een weerstand zonder andere ziekte of vermoeidheid onder de leden. Maar heb je de pech dat je een hele lading van die virussen binnenkrijgt, of ben je herstellende van een andere ziekte, dan maakt die ‘griep’ zijn ‘tweede trap’ los. Het coronavirus is een tweetrapsraket – de eerste trap is een ‘gewoon griepvirus’, in de tweede trap muteert dat tot een killervirus. Probleem is dat iedereen – dik, dun, dor, jong, gezond, ziek – getroffen kan worden door die tweede trap. En dan kun je belanden in het ziekenhuis. Als de behandeling daar op de afdeling niet lukt kun je terechtkomen op de IC. Als de kunstmatige beademing daar niet helpt, dan… dringt de tweede trap ongelimiteerd in je longen door en vreet Covid 19 de longcellen langzaam maar zeker op totdat je stikt in je eigen slijm of bloed.
Zolang er nog geen medicijn beschikbaar is tegen die tweede trap, zolang er nog geen vaccin wereldwijd verkrijgbaar is tegen dat killervirus disciplineren we onszelf:
- Afstand houden;
- Vermijd drukte;
- Ontsmet je handen voor en na contact met anderen en vreemde objecten.
Is niet met vakantie gaan erg?
Is dat verjaarsfeestje een keertje overslaan te doen?
Is niet uit dansen kunnen een ramp?
Is niet kunnen juichen in het stadion dragelijk?
Is het strand onontbeerlijk voor een echt zomergevoel?
Deze luxe verlokkingen moeten missen is niet fijn, vervelend, moeilijk, zwaaaaaar.
Veel zwaarder is nog: langzaam moeten stikken, en het ergste van alles is misschien wel je machteloosheid als je weet dat je dierbare lijdt, moederziel alleen stikkend in haar of zijn eigen bloed.