Ik wandel met enige regelmaat met mijn hond in het bosgebied de Sysselt in Ede. Zo ook een paar dagen
geleden, een rustige herfstdag met een waterig zonnetje en een voor het jaargetijde aangename
temperatuur. De bomen nog deels in herfsttooi met een veel kleurig pallet van geel, oranje en bruin. De
bospaden verstopt onder een laag bladeren. Mijn hond heeft veel plezier wanneer zij met een sprint in de
hopen met bladeren kan duiken.
Bij het betreden van het bos, die bewuste dag, hoorde ik echter een geluid dat ik eerst niet kon thuis brengen, het klonk alsof er een Boeing 747 aan het taxiën was. Na het volgen van de eerste paden langs laag loofhout en dennenbomen kwam ik uit op het eerste brede pad omzoomd met oude beukenbomen. Tot mijn verbazing lag er op dit pad geen blad meer, dit ondanks dat de beuken nog steeds deels hun herfsttooi hadden. Nu had ik vroeger een buurman die neurotisch werd van blad in zijn tuin en bij het minste of geringste blad kwam direct de bladblazer te voorschijn om het weg te blazen. Zou hij hier bezig geweest zijn? Toen ik hieraan dacht besefte ik direct dat dit onmogelijk was.
Mijn vroegere buurman komt nooit in de Sysselt en hij heeft ook niet zo’n lang verlengsnoer.
Nog steeds vol van dit raadsel liep ik verder in de richting van het brede pad met eikenbomen dat leidt naar de oude spoorwegovergang van de Dr. Hartogsweg. Het geluid werd steeds luider. Daar…… tussen de bomen en struiken door, zie ik geen taxiënde Boeing 747, maar een grote groene tractor met rode wielen en een groot geel gevaarte op de neus. Niet de tractor maakte het lawaai maar dat gele gevaarte.
Dichterbij komend zag ik dat het gele gevaarte een enorme zuiger was die het blad van het pad zoog om het daarna weg te blazen rechts naast het pad. Het raadsel van het geluid was opgelost maar ik had er een ander raadsel voor terug. Dat men blad verwijderd van wegen, fietspaden en trottoirs dat snap ik. Maar waarom blaast men in vredesnaam het blad van de bospaden? Zeker in de huidige tijd, waar iedereen het heeft over klimaat, milieu, stikstof en natuur. Het is een bos met bomen en daar horen gevallen bladeren op de paden bij, als dat geen natuur is, dan weet ik het ook niet meer.
Omdat dit raadsel mij bezig hield heb ik contact gezocht met de boswachter van de Sysselt en hem mijn
vraag voorgelegd. Het antwoord op het blad blazen was tweeledig;
- Door de wandelaars en voertuigen worden de bladeren in het zand van het pad gedrukt. Het natuurlijk rottingsproces zorgt ervoor dat de bodem vettig wordt en vocht vasthoudt. Hierdoor ontstaan modderpaden en gaat het oorspronkelijke pad stuk. Om dit te voorkomen wordt het blad van de paden geblazen.
- Veel wandelaars vinden modderige paden vervelend.
De eerste reden kon ik nog begrijpen, maar van de tweede reden begreep ik helemaal niets. Nu ook al het bos als een aangeharkt tuintje. Wat is er toch aan de hand met de mensen?
Janus
Een paar jaar terug werd deze vraag ook al eens elders gesteld, maar ook in Ede. De reactie van toen kan wellicht op wat meer begrip rekenen van uw correspondent. Een deel van de “wandelaars” die de modderige paden vervelend vinden zijn soms slecht ter been, maar ook voor bestuurders van rolstoelen, aangepaste fietsen/fietsjes en scootmobielers geldt dit. Vervelend, en onhandig, en soms gevaarlijk glad. Dát is er met een deel van de mensen aan de hand. Het gaat niet om een aangeharkt tuintje, maar om de mogelijkheid óók van dat prachtige onaangeharkte stuk natuur te genieten. Dát is er met díe mensen aan de hand. Of mag dat soms ook al niet?
Die boswachter moet z’n huiswerk overdoen.
Voertuigen zijn verboden in de Sysselt. Bosbouwers die er toch met een voertuig rondrijden doen dat in opdracht van het Gelders Landschap. Dat zijn professionals die niet snel een bospad tot modderpoel zullen omvormen.
Wandelaars drukken bladeren echt niet in het zand van een bospad. En rottend blad maakt het zand van een bospad niet vet, bovendien wordt vocht goed geabsorbeerd door zand.
En wie in de herfst in een bos gaat wandelen trekt passend schoeisel aan, een beetje nattigheid hoort er in de herfst nou eenmaal bij.