Seculier Ede

We leven in een kwetscultuur. Je kunt geen opmerking meer maken over een minderheid of iemand voelt zich daardoor gekwetst. Dat is dan vaak de reden om bepaalde grappen of gebruiken maar overboord te zetten. Vreemd genoeg laten christenen zich wat makkelijker kwetsen. Je hoort ze niet zeuren over grappen in de media. Zo wordt Ede al jarenlang hoofdstad van de ‘Biblebelt’ genoemd. Dat vinden we allemaal erg normaal maar als je Rotterdam de hoofdstad van de Shariadriehoek noemt dan ben je al snel een fascist, racist, extreemrechts of andere minder frisse benaming.

Christelijke tradities worden langzaam maar zeker afgebroken en we laten het gebeuren. Andere religies doen dan niet, die claimen juist nieuwe ruimte voor hun tradities. Daar hoor je maar weinig grappen over. Het is salonfähig om christenen af te zeiken maar kom niet aan de rest!

In Ede werd een paar jaar geleden het ambtsgebed tijdens de raadsvergadering afgeschaft. En geloof me: geen grotere voorstander van die afschaffing dan ik. Als er één instituut in Nederland seculier moet zijn dan is het wel het proces van de politieke besluitvorming. Dat moet hoe dan ook onafhankelijk zijn. Daar passen geen geloven of levensovertuigingen in.

Afgelopen donderdag werd de raadsvergadering in Ede geschorst. Dat gebeurt nogal vaak dus stel je voor dat je die vergadering zit te kijken op tv maar er is op een andere zender bijvoorbeeld een voetbalwedstrijd dan is de keuze al niet zo moeilijk. Niet teveel schorsingen zou ik willen aanraden als je tenminste echt die kloof tussen politiek en burger een beetje wilt dichten.

Stel je nou voor dat ik nu zou zeggen: “de vergadering werd geschorst om de leden van de SGP te laten bidden voor een vruchtbare voortgang van het overleg’. Dan had Ede de Telegraaf gehaald. Of stel dat ik zou zeggen: “de vergadering werd geschorst om het katholieke deel van de raad de mogelijkheid te geven een hostie te gebruiken.” Ede zou te klein zijn. En terecht!

Afgelopen donderdag werd de vergadering geschorst om deelnemers aan de Ramadan de kans te geven even een hapje te eten omdat de vastentijd voor donderdag was afgelopen. Ik hoor niemand. Geen PvdA-er, die zich nog wel over het ambtsgebed nog beklaagden (“Niet uit mijn naam!’). Ook geen SGP trouwens. Maar ook geen D’66 of VVD. Ik hoor helemaal niemand.

Mazzel dat er in de raad geen Boeddhisten zitten die om half tien even een wierrookje willen snuiven. Of een Hindoe die even een kokosnoot kapot wil rammen op de desk van de burgemeester. Dan blijven we aan het schorsen en dan neem je zelfs genoegen met een aflevering van Temptation Island.

Politieke processen zouden geen elementen van religie moeten bevatten. En een schorsing om redenen van religie is dus ook geen optie: daarmee verstoor je dat proces. Geen christelijk ambtsgebed, geen wierrooksnuivers maar ook geen Ramadanpauzes. Daarvoor zou je allemaal filosofische argumenten uit de boeken kunnen halen maar laat ik het simpel houden: door het ene ritueel toe te staan wordt een ander ritueel achtergesteld.

Ik schrijf het op en ik hoor je denken: wat een ultrarechts Baudistisch geklets. Dan zal ik het slecht hebben opgeschreven. Maar dit is geen pleidooi tegen welke religie of levensovertuiging dan ook, dit is een pleidooi voor seculiere politieke processen.

En een pleidooi tegen teveel schorsingen, dat ook.