Onderdeel, in Ede, van de jaarlijkse dodenherdenking op 4 mei is de zogeheten Stille Tocht, die vanaf de Oude Kerk in het centrum naar het Mausoleum op de Paasberg voert.
Op 4 mei j.l. liep aan het hoofd van de stoet een tamboer met omfloerste trom. Dat verschijnsel zien we wel vaker. Maar is misplaatst, want door dat getrommel is de Stille Tocht geen stille tocht meer.
Navraag leerde dat die tamboer er niet zomaar liep. Het karakter van de Stille Tocht, het wezenskenmerk ervan, is dat deze wandeling in stilte plaatsvindt. Anders gezegd: de deelnemers worden geacht hun mond te houden. En er was ergernis ontstaan over het feit dat steeds minder deelnemers aan de tocht zich aan het stil zijn hielden, maar er lustig op los kwebbelden.
Daarom werd besloten dit jaar een tamboer voorop te laten lopen. Op de constatering dat de tamboer de aan de tocht gekoppelde stilte doorbrak, zoat er van een Stille Tocht geen sprake meer was, kwam als reactie dat de inzet van de tamboer wèl effect had, er werd minder gepraat.
Nou is dat niet zo vreemd, elke nieuwe maatregel heeft efftect. Maar of dit effect blijvend is valt te betwijfelen. En echt afdoende was die tamboer ook niet, want niet iedereen was, ondanks de trommelaar, nu stil.
De inzet van een tamboer is natuurlijk het bestrijden van een symptoom. Kenmerk van symptoombestrijding is dat er een tijdelijke verbetering optreedt. Een pijnstiller drukt de pijn tijdelijk weg, maar verhelpt niet de kwaal. Die woekert voort.
De kwaal van de Stille Tocht is dat veel deelnemers aan de Stille Tocht niets weten over de achtergronden. Wie dus wil bereiken dat deelnemers hun mond houden moet twee dingen doen: informatie verstrekken en begeleiden.
Informatie verstrekken kan prima in de huis-aan-huis bladen. Of in de vorm van bijlage daarbij. En zo zijn er nog wel wat mogelijkheden.
Begeleiden zou ook niet zo’n groot probleem hoeven te zijn. De padvinders, om historische redenen altijd al nauw betrokken bij de dodenherdenking, zouden ook hierin een rol kunnen spelen. Geef ze een stapel “visitekaartjes”, waarop staat dat het de bedoeling is dat de tocht naar het Mausoleum in stilte verloopt. Laat de padvinders deze kaartjes al voor aanvang van de tocht verspreiden onder de deelnemers aan de tocht. En vooral ook: tijdens de tocht. Maar dan alleen aan de kwebbelaars.
En laat die tamboer meelopen. Maar zonder trommel.