Oversteken maar

Ze stapt voorzichtig op haar e-bike en kijkt voor alle zekerheid nog een paar keer om zich heen. Niet alleen links-rechts-links, maar ze scant werkelijk alle windrichtingen voordat ze oversteekt. Haar korte grijze haren doen vermoeden dat ze niet meer zo jong is, maar fit genoeg om met haar e-bike op pad te gaan.

Ik steek, vanuit het stationsplein, de Emmalaan over. Kronkelend door de wijken achter de Reehorst kom ik uit bij de Zandlaan. De mevrouw voor mij had met haar e-bike een flinke voorsprong op mij, maar daar staat ze weer stil, heel lang stil. Opnieuw kijkt ze naar alle kanten, haar kansen om over te steken steeds weer afwegend.

Het is druk, de automobilisten zijn zichtbaar geïrriteerd dat het allemaal maar traag gaat en ze zijn meer met zichzelf en elkaar bezig, dan met de fietsers en voetgangers die proberen over te steken. Een voorzichtige poging om er tussendoor te komen, wordt met een flinke dot gas door de automobilist afgestraft, hij of zij was eerst. Inmiddels raak ik doorweekt door de stromende regen en wordt de groep fietsers en voetgangers achter mij groter en groter.

Pas na een minuut of 10 stopt een galante chauffeur. Snel maken we gebruik van deze solidaire geste, maar daar botsen we tegen het volgende probleem: de groep is te groot en past niet op het middenstuk. Wanhopig proberen we de chauffeurs die vanuit de andere richting komen duidelijk te maken dat we graag naar de overkant willen.

Een oudere meneer naast mij is het zat en manmoedig zet hij zijn fiets voor een aankomende auto. Als een volleerd verkeersregelaar zorgt hij er daarna voor dat wij het laatste stukje kunnen oversteken en in een lange sliert fietsen we achter elkaar langs de sportvelden, onder het viaduct door. Wat ben ik die meneer dankbaar.

Na mijn bezoekje aan Bennekom besluit ik later die dag via het viaduct bij de Manege zonder Drempels te fietsen. Tot mijn verbijstering rijden er auto’s rakelings met een hoge snelheid voorbij. Ik hou mijn stuur stevig vast en blijf zo goed mogelijk strak tegen de berm aan rijden.

Het fietspad richting het viaduct is afgesloten met het beroemde rood-witte hekwerk, dus ik rij opeens op het autowegdek, pal naast een busje en een vrachtwagentje. Snel spurt ik achter een paar mountainbikers aan die even verderop via de blubberige tussenberm snel het fietspadgedeelte opschieten. Niet dat het veel uitmaakt, want in de bocht op het viaduct scheurt er alsnog een Volkswagen rakelings langs mij heen.

Opgelucht schiet ik ter hoogte van de kinderboerderij het rustige straatje in dat mij door de Maandereng richting Stadspoort leidt.

Fietsen door Ede was ooit een feestje met goed onderhouden fietspaden en we gingen zelfs op weg naar de nominatie voor ‘Fietststad van Nederland’. Maar inmiddels is Ede verworden tot een jungle van afgesloten wegen, wegomleggingen, slecht onderhouden fietsstroken en -paden. De gemeente is sinds enkele jaren een vrijstaat voor bouwbedrijven die fietspaden maandenlang mogen afzetten en voor busjes van koeriersbedrijven die blijkbaar overal, maar dan ook echt overal hun vervoermiddel mogen neerzetten, dus ook op de fietspaden.  

Een week later spreekt de mevrouw van de e-bike mij aan, ze herkende mij meteen. ‘Wat vindt u van die ingewikkelde fietsroute? Dat hadden ze toch eenvoudiger en veiliger kunnen maken, dan gaan er meer mensen fietsen. Ik mag nu van mijn kinderen niet meer naar Ede fietsen, want het oversteken is levensgevaarlijk. Zolang die automobilisten zich ergeren aan die files, zullen ze asociaal blijven jakkeren door de stad.’ Peinzend kijkt ze mij aan. ‘Blijkbaar kan het de politie en de gemeente helemaal niets schelen, er is bijna nergens een handhaver te bekennen.’ Met een verslagen gezicht draait ze zich af. ‘Ik fiets altijd zo graag, maar nu durf ik niet meer…’

Voor het eerst in tijden weet ik niet wat ik moet zeggen en met lood in mijn schoenen werp ik me na ons afscheid weer op de rotonde waar ongeduldige automobilisten gewoontetrouw ongeduldig optrekken, voordat ik goed en wel de baan heb verlaten.

Misschien moet ik komend jaar ook maar vaker thuisblijven.

Foto: harry_NL: https://www.flickr.com/photos/harry_nl/8689454940 Licentie: https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/2.0/

Leave a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *