Luiwammes, profiteur, niksnut, geitenwollensokkentype…
Het sociale medium op internet staat vol (en steeds voller) met korte en krachtige veroordelingen. Niets of niemand deugt en wordt er soms met zeer krachtige termen onderuitgehaald.
Zo zie ik steeds vaker het woord anarchie vallen, wanneer men zicht keert tegen klimaatdemonstranten. Deze bezorgde burgers worden in de media tegenwoordig omschreven als activisten en krijgen er nu dus een nieuw labeltje bij: anarchisten.
Nu is de betekenis van een anarchie dat het een toestand is waarin de bewoners van een staat niet aan wetten gehoorzamen en geen overheidsgezag erkennen of het is een toestand van ordeloosheid.
Die anarchistische trekjes zien wij inmiddels door de hele maatschappij heen voorbijkomen en we doen er allemaal mee, zolang wij er zelf maar optimaal van profiteren. We noemen dit dan vrijheid.
We gedogen ons suf, of we kijken weg of hoe u het ook wil benoemen. En eigenlijk vinden wij dat niet kunnen, want het is wetteloos en ordeloos. We kijken naar de overheid, want die moet handhaven. Diezelfde overheid wijst op de eigen verantwoordelijkheid. Zo lossen wij de problemen op.
Maar we hoeven niet allemaal een boef te zijn als dhr. Holleeder om illegaal of crimineel te handelen. Soms kunnen wij ons ook op kleine schaal onttrekken aan wet- en regelgeving. Dit lijkt dan een incident en zo wordt het vaak ook weggezet. Maar onderhuids kan het een terugkerend en structureel probleem zijn. Kleinschalig maar structureel. En het beschadigt stukje bij beetje het maatschappelijke belang.
En we doen er allemaal aan mee, ook diezelfde overheid en ook de bedrijven. Blijkbaar omdat het kan. Blijkbaar omdat het wordt gedoogd. Blijkbaar omdat de handhavers wegkijken, om wat voor reden dan ook.
Zo hebben we in de gemeente Ede een maaibeleid in de openbare ruimte. Het komt er kort gezegd op neer dat de gemeente verantwoordelijk is voor het maaien van de bermen en andere gemeentevelden.
In Nederland is er een Maaimeiniet-initiatief gekomen, dat ook uitgevoerd wordt door de gemeente Ede. Daarmee worden de broedende dieren niet gestoord, hebben ze een schuilplekje en kunnen de insecten genieten van het opkomende groen. Sommigen noemen het onkruid, anderen diversiteit. Alle woorden gebruiken wij uiteraard graag vanuit onze eigen perceptie.
Afgelopen Pinksterweekend wandelde en fietste ik met vele anderen heerlijk door de omgeving. Het groen tiert welig, soms wat weliger en diverser op het ene stuk en wat kariger op het andere stuk.
Maar opeens valt mij op het Lange Parkpad op dat er een strook gemeentelijk groen keurig gemaaid was. Verbaasd keek ik om mij heen. Is er sprake van een verkeersveiligheidskwestie?
Dit hield mij die dag best bezig toen ik in de middag naar Lunteren fietste. En er viel mij iets op: op de terugweg richting Ede zag ik op meer plekken gemaaide bermen en slootranden, soms keurig afgemeten van perceel- tot perceelgrens. Gemeentelijk groen.
Thuisgekomen zocht ik het beleid van de gemeente Ede op. Wat zegt de wet- en regelgeving hierover? Nee, zegt de gemeente, dit mag niet. “Als een inwoner het gras van de gemeente wil maaien, dan moet deze inwoner dit melden bij de gemeente. De wijkbeheerder gaat dan met de inwoner in gesprek om te kijken of het mogelijk is.”
Nu klinkt dat wel erg algemeen, want in een gesprek is alles mogelijk. Is dat een kop koffie, een plas en alles bleef zoals het was of is dat een handhavend gesprek? Want zo worden grenzen wel erg makkelijk opgerekt.
Zijn deze gemaaide bermen wel besproken met de gemeente? Mag ik als burger verwachten dat overtredingen worden bestraft? Is dit een incidentele provocatie of schuilt hier een structurele ondermijning van wet- en regelgeving achter?
Kortom: handhaaft de gemeente hier eigenlijk wel op?
Nu haalt u misschien uw schouders op over het maaien van een bermpje hier en daar, maar het mag gewoon niet. Niet door mij en niet door iemand anders, alleen door de gemeente.
Ik vraag me al een tijdje af of de toezichthouders wel actief op pad gaan en dit soort overtredingen beboeten of op een andere manier afstraffen? Persoonlijk vind ik, dat een handhaver of politie mij moet beboeten wanneer ik iets strafbaars doe, hoe klein mijn overtreding ook is. Fout is gewoon fout en dat mag ik simpelweg niet doen. En als ik wet- en regelgeving overtreed, moet ik de consequenties aanvaarden. Maar dan moet ik wel goed gestraft worden, zodat ik de volgende keer wel drie keer nadenk of ik het weer doe.
Tot nu toe zie ik steeds meer gemaaide bermen ter hoogte van een perceel, zijn er nog steeds illegale waterputten en voelt de biomassacentrale in Ede niet de urgentie om zijn vieze uitstoot te stoppen.
Ik vraag me af wat de overheden, de omgevingsdiensten, de handhavers en onze politie doen om op te komen voor het maatschappelijk belang. Incidenten niet langer wegzetten als incidenten, maar de structurele overtredingen aan het licht brengen en bestraffen. Overtredingen door burgers, bedrijven en overheden.
Als zij onze wet- en regelgeving niet meer kunnen handhaven, dan hebben wij als burgers in dit land een groot probleem…