Ik ben er dol op! Het Kröller-Müller Museum is mijn favoriete Edese plekje en eerlijk is eerlijk: de investeringen die de laatste jaren in Ede zijn gedaan in kunst zijn meer dan de moeite waard. Nou wordt het woord ‘kunst’ wel erg snel gebruikt. Kunstbloemen bijvoorbeeld. Dat lijkt me geen kunst maar plastic troep.
Kunstgras is ook zo’n woord. Ik vind het woord alleen al waardeloos. Het heeft er onder andere mee te maken dat kunstgras bedoeld is voor voetballers. Nou vind ik het prima dat mensen gaan voetballen maar ik vind het minder prima dat tegenwoordig ieder groepje voetballers dat een balletje trapt direct live wordt uitgezonden op televisie. Kort en goed: voetballen ok, maar niet op tv.
Met de kosten van zo’n kunstgrasveld heb ik nog meer moeite. Het schijnt dat zo’n lapje plastic zo maar een half miljoen kost. Sommige politici hebben zich laten wijsmaken dat voetbalclubs die investering braaf terug betalen via de huur maar je maakt mij niet wijs dat FC Ederveen jaarlijks € 50.000 huur betaalt voor zo’n veld want dat schijnt maar een jaar of tien mee te gaan. En dan moet het vervangen worden.
Minder lollig zijn de berichten over korreltjes die op dat kunstgras worden gestort. Kleine familieleden van me rollen door die rubberen korreltjes en de manier waarop steeds wordt ontkent dat die korreltjes schade toebrengen aan de gezondheid doet me denken aan 50 jaar geleden. Toen werd namelijk gezegd dat roken geen enkel kwaad kon.
Maar ja, er zijn er veel he, van die voetballers? En veel betekent ook veel stemmen bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen. En daarom wordt Ede vol gelegd met kunstgras. Ik denk niet dat Ronaldo en Messie hebben leren voetballen op kunstgras en ik heb me laten vertellen dat de KNVB eigenlijk af wil van kunstgras.
En dan hebben we een probleem want waar laat je 10.000 m2 plastic? Gewoon, bij een bedrijf in Barneveld! Ze heten Vink wat je niet zou verwachten van een Barnevelds bedrijf en ze recyclen al die velden en maakt er weer biologisch hondenvoer van. Althans, dat dachten we of eigenlijk moet ik zeggen: dat wilden we graag denken. Totdat het programma Zembla, tussen alle voetbalwedstijden door, afgelopen woensdag een documentaire uitzond over wat er gebeurt met die kunstgrasvelden die na 10 jaar worden afgevoerd.
Dat afvoeren kost trouwens ook een paar centen: € 20.000 per veld ongeveer maar dat maakt zo’n voetbalclub niets uit want de gemeente betaalt. En die gemeente denkt blijkbaar dat Vink iets zinvols doet met dat kunstgras: echt niet!
Want wat doet Vink met het Edese kunstgras? Niets! Ze innen snel die Є 20.000 en laten die rollen liggen op hun terrein. En de rollen liggen er over 10 jaar nog. Misschien over 20 jaar nog steeds maar dan gebeurt het: het recyclebedrijf gaat failliet. Niet mijn probleem denk je dan maar dat is het wel want de overheid mag in dat geval het opruimen van al dat kunstgras betalen.
Als gemeente betaal je dus eerst voor de aanschaf van dat stomme kunstgras. Daarna betaal je voor de afvoer ervan. En daarna betaal je nog een keer om de rotzooi van dat failliete recyclebedrijf op te ruimen. Dat is dus debiel.
Want er is een oplossing. Gras, echt gras! Een plantje dat CO2 opneemt, dat lekker ruikt en geen brandwonden oplevert als je er een sliding op maakt. Een beetje grasmat kan zomaar 50 jaar meegaan en bij het recyclen kun je er weer iets zinvols mee doen heb ik me laten vertellen. En het mooie is: echt gras is drie keer goedkoper dan die kunststoftroep.
Laten we kunst maar aan kunstenaars overlaten en echt gras gebruiken om op te voetballen. Dan zal ik een keertje naar een wedstrijd kijken. Nou ja, misschien…