Beter goed gejat dan slecht bedacht zeggen ze dus ik schreef de naam FNJC in voor de prijsvraag van de nieuwe naam voor het World Food Center en ik won! Met dank aan @jolmerwinkel die ooit het scenario voor de musical Fluiten Naar Je Centen schreef die binnenkort waarschijnlijk wordt opgevoerd in theater de Bergstraat in Ede.
De hoofdprijs? Vier toegangskaarten voor het bestuurdersspeeltje van Ede en dat is nodig ook want een bezoekje wordt niet goedkoop. Vorige week verklaarde de wethouder dat het FNJC 1.500 fte aan directe banen gaat opleveren. Ik weet niet waar ze die mensen vandaan gaan trekken en ik geloof het eerlijk gezegd ook niet, maar ja, laten we daar voor de grap even vanuit gaan.
Wat kost nou een fte per jaar? Volgens het CBS zo’n € 58.000. Die 1.500 fte’s gaat dus in totaal bijna 87 miljoen kosten. En waar komt die 87 miljoen vandaan? Dat moet worden opgebracht door al die bezoekers natuurlijk. En dat waren er 330.000 per jaar maar dit is inmiddels, heel ambitieus, bijgesteld naar 225.000.
En dan de staartdeling, net als vroeger: 87 miljoen gedeeld door het aantal bezoekers en dat is € 400 per bezoeker. Ga je gezellig met je gezinnetje naar Ede voor een bezoekje aan het Food Center dan is het dus de bedoeling dat je in totaal € 1.600 meeneemt en uitgeeft. Heb je meer dan twee kinderen dan moet je echt je creditcard meenemen. Wat een geld!
Ik weet niet precies wat voor diensten er worden aangeboden in het WFC. Ik weet ook niet wat een kopje koffie daar gaat kosten maar ik ga nu alvast zeggen dat, mocht ik daar ooit naar toe gaan, ik geen € 400 voor mezelf ga uitgeven. Nog niet de helft, en nog niet de helft daarvan en nog niet de helft daarvan. Voor 1.600 euro kun je een weekje naar Disneyland in Parijs, daar hebben ze ook food en daar hebben ze bovendien echte sprookjes, geen foodsprookjes.
Nee, de meeste bezoekers zullen niet meer betalen dan 25 euro. Al die bussen met Amsterdamse kindertjes die zonodig naar het WFC moeten van hun school, die kindertjes krijgen echt geen 400 euri mee van hun ouders om eens lekker te verbrassen in Ede. Al met al een fijne businesscase zoals dat op z’n Veluws wordt genoemd.
Kan ik rekenen? Vast niet! Er is van alles aan te merken op mijn primitieve rekensom. Maar om nou te zeggen dat de overheid het beter doet? Na een weekje van rekensommen over energiekosten en aardbevingen durf ik daar ook geen geld meer op te zetten. Ik zou wel graag wat meer willen rekenen maar in de bestuursstukken is één of andere gek met een viltstift aan de gang geweest waardoor er niets meer leesbaar is. De bekende Edese transparantie achter de sluier van de concurrentie- en onderhandelingspositie.
De wethouder gaf weer eens aan ‘het eerlijke verhaal te willen vertellen’. Ik geloof best dat hij dat wil. Maar soms staat optimisme het eerlijke verhaal in de weg. We hebben in Ede een lokale rekenkamer en misschien is het goed om die rekenkamer het eerlijke verhaal eens eerlijk door te laten rekenen.
Dit keer vooraf, dat scheelt een hoop geld, teleurstellingen en de opvoering van de musical Fluiten Naar Je Centen.
Al zou ik dat laatste wel weer jammer vinden.