KRIJG DE RAMBAM!

Wij-zij denken”, zomaar een term uit de column van Stephan Nijenhuis vorige week. De term gebruikte hij in een beschouwing van de bijdrages van andere partijen bij het thema Woningmarkt in de bespreking van de Perspectiefnota in de Edese raad. Het is natuurlijk zo dat verschillende partijen met verschillende achterbannen tot andere conclusies komen over wat nu precies het probleem is op de woningmarkt. Stephan noemt verschillende voorbeelden van dat “wij-zij denken”: Ede – Randstad, Inwoners – Asielzoekers, jong – Oud etc. Nu zijn liberale partijen beroemd om hun “Laissez Faire”-houding en soms is dat een goede zaak, echter moet je het niet gebruiken als excuus om vooral geen oplossing aan te dragen en het probleem te laten voor wat het is. Ik heb mij dan ook hogelijk verbaasd over het stemgedrag van verschillende partijen toen vijf partijen in de raad een motie indienden over het tegengaan van woningspeculatie (beleggers die goedkopere woningen opkopen om die weer duur te verhuren, resultaat: de woonkosten per gemiddelde woning nemen toe). De liberale partijen stemden tegen omdat duurdere huizen niet expliciet in het onderzoek werden meegenomen, “die kopers kunnen de rambam krijgen!” aldus één van de partijen tijdens het debat. Waarom? Is men bang dat kapitaalkrachtige beleggers massaal Edese villa’s opkopen om voor astronomische bedragen te verhuren? Jammer, dat gebrek aan solidariteit met onze inwoners met minder koopkracht. Kennelijk moet iedereen van een oplossing profiteren ongeacht of iedereen een probleem heeft. Dan maar allemaal de RAMBAM!

Zelf houd ik helemaal ziet van “wij-zij denken”, uiteindelijk zijn we allemaal één, ook al denkt niemand daar elk moment van de dag aan en lijken we geprogrammeerd om te denken in verschillen. Maar als die verschillen er zijn door politiek beleid (zoals bijvoorbeeld het onzinnige woonbeleid van de Nederlandse regering onder Rutte) moet je dàt adresseren en niet de gemeente omdat die moet schipperen om ongunstige situaties voor haar inwoners enigszins te verzachten.

De verschillende kabinetten Rutte hebben door het gebrek aan krachtig overheidsbeleid veel op het bordje gelegd van de gemeentes en burgers. Kennelijk is het niet meer nodig om als kabinet de grote problemen in dit land op te lossen, alles kieperen we over de schutting naar de regio, provincie of een andere organisatie. Schone energie? Laat dat de regio’s maar uitvechten in een RES in plaats van een overheid die zelf regels en beleid opstelt en investeert in schone energie. Vindt u het gek dat we die klimaatdoelen zelfs niet bij benadering lijken te gaan halen. Statushouders? Lekker laten “concurreren” met de andere bewoners van sociale woningen in plaats van investeren in de sociale woningbouw. En zo kan ik nog wel even doorgaan, op deze manier wordt het “wij-zij denken” eigenlijk alleen maar versterkt. Een soort colleteral damage van “Laissez Fair”.

Wat zo jammer is, is dat op deze manier geen problemen worden opgelost en we de solidariteit in de samenleving verliezen. En dat werkt door: Iedereen voor zich en God voor ons allen, “wij” tegen “zij”. Ik de RAMBAM, iedereen de RAMBAM! Waar is het algemeen belang?

Welzijn is niet de optelsom van alle individuele welvaart. Ik geloof erin dat ik er belang bij heb om problemen voor anderen op te lossen ook al heb ik zelf dat probleem niet en/of profiteer ik niet van de oplossing. Ik denk dat het welzijn stijgt als de minst welvarenden meer welvaart krijgen (in dit geval een betaalbaar huis) en niet als de toch al meest welvarenden er meer van krijgen (in dit geval een nog duurder huis). Dat is iets dat we al heel lang weten, maar op de één of andere manier controversieel in het denken van de huidige neoliberale gedachtengoed.

Pieter Gerard van den Berg

Raadslid GroenLinks

Ik geef de rambam-bokaal graag door aan Arie Barendrecht van de Christenunie!

 

Leave a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *