Ik weet niet hoe het met u is maar de demonstraties in Hong Kong houden mij erg bezig. Hong Kong Chinezen strijden een moedig gevecht voor democratie en mensenrechten tegen een oppermachtig dictatoriaal regime. Maar terwijl de Hong Kongers hun strijd voeren kijkt de wereld onmachtig toe. Het is frustrerend. Wat kun je doen?
Ik moet terug denken aan de groene revolutie van 2009 in Iran. De demonstranten die zich toen tegen het ayatollah regime verzetten, gebruikten twitter als communicatiemiddel. Maar de geheime dienst van Iran zat niet stil en spoorde de demonstranten op aan de hand van hun twitter account. Mensen wereldwijd werd daarom vanuit Iran gevraagd de woonplaats van hun twitteraccount in Teheran te veranderen om zo de Iraanse geheime dienst in verwarring te brengen. Omdat van der Panne niet een naam is die veel in Iran voorkomt, maakte ik voor de effectiviteit een nieuw account aan onder een Iraanse naam met standplaats Teheran. En zo zat ik ’s nachts te twitteren in de hoop een bijdrage aan een omwenteling in Iran te kunnen leveren. Niet helemaal volgens de regels, maar het was voor de goede zaak.
De verontwaardiging die er toen was, lijkt nu omgeslagen in apathie. China staat vooral voor handel en toerisme en voor de rest kijken we toe. Een voorbeeldje daarvan is een artikel dat laatst in de Volkskrant verscheen. De kop was ‘Chinese toeristen moeten op de Veluwe het geld laten rollen…’ Omdat Chinese toeristen in Nederland bijna drie keer zoveel besteden als Duitse toeristen is het niet zo vreemd, stelt de auteur, dat trekpleisters als Park De Hoge Veluwe het hen naar de zin proberen te maken. Profiteert de middenstand daar eigenlijk wel van?, vraagt de progressief kritische krant zich daarbij af. Geen woord in het verhaal over Hong Kong of mensenrechtenschendingen in China, alleen de vraag of en hoe wij aan Chinezen kunnen verdienen.
Maar China is niet alleen toerisme en handel. China is ook de strijd voor democratie in Hong Kong, de onderdrukking van de Oeigoeren en de Falun Gong, de bezetting van Tibet, het bedreigen van de soevereine staat Taiwan, de moordpartij in 1989 op het plein van de Hemelse vrede en het perfectioneren van een totalitaire controle staat waar elk kritisch geluid wordt onderdrukt.
Ik sprak laatst een Nederlandse student die in de Verenigde Staten Chinees studeert en ook veel zogenoemde vaste land Chinezen ontmoet. ‘Wat vinden die Chinezen van de situatie in Hong Kong,’ vroeg ik hem. ‘Daar durven ze niet over te praten,’ was zijn antwoord.
Die Chinese studenten in de Verenigde Staten kunnen weet hebben over de achtergronden van de opstand in Hong Kong, al durven ze er niet over te praten. De Chinese toeristen die rechtstreeks vanuit China naar het Nationaal Park in Otterlo komen weten vanwege de Chinese censuur waarschijnlijk niets. En zo kan het zijn dat Chinese toeristen na een dagje in Otterlo wel weten wie Helene Kröller-Müller is, maar niet Edward Leung kennen, de studentenleider die in Hong Kong in de gevangenis zit.
Ik dacht, hier moeten we iets aan doen. Als er geen pers of overheid in China is die haar burgers informeert dan doen wij het. Er moet daarom een informatiepakket komen voor Chinese toeristen waarin zij geïnformeerd worden over de strijd voor democratie en mensenrechten in Hong Kong. Die informatie kan bijvoorbeeld bij het betreden van het Nationaal Park De Hoge Veluwe aan hen uitgereikt worden. Hopelijk dragen we dan zo een klein beetje bij aan de bewustwording van de Chinese toerist en aan een betere toekomst voor Hong Kong en China. Immers, niets doen is geen optie!
.
mooi stukje Jos, trots op je