Van de week werd ik gebeld door de gemeente Ede of ik als mede-eigenaar van een vakantieparkje een oplossing wist voor het Edese daklozenprobleem. Dit “daklozenprobleem” ontstond na sluiting van de Edese noodopvang voor daklozen. Sindsdien verblijven deze mensen veelal buiten in tentjes in de bossen. De Edese gemeenteraad vindt dat dit niet kan en nam een motie aan die er bij het college van burgemeester en wethouders op aandringt met spoed voor een oplossing te zorgen.
Er wordt aan gewerkt stelde het college, “we onderzoeken 19 mogelijke locaties.” Sinds de motie wordt er echter nog harder aan gewerkt, was de indruk die ik kreeg van de betrokken ambtenaar die met mij wilde overleggen over de vraag of ons vakantieparkje een oplossing kon bieden.
Al snel was de ambtenaar en mij duidelijk dat een huisje in het bos op een vakantiepark in Otterlo, dat ook dagbesteding biedt aan verstandelijk beperkte mensen, niet de meest ideale oplossing voor het Edese daklozenprobleem biedt. Ondanks die conclusie overviel mij toch een nimby (not in my backyard) gevoel. Want wanneer is het wel ideaal? Een eerdere opvang in een wijk wijst men nu bijvoorbeeld af omdat het om een kinderrijke wijk ging. Daarbij betekent het toenemende aantal daklozen in Nederland (in tien jaar een verdubbeling naar 40.000 mensen) dat een ideale oplossing vinden steeds moeilijker wordt. Een Ede en ook Otterlo overstijgend maatschappelijk probleem dus, met zijn oorzaken in onder andere te weinig plekken in de psychiatrische opvang, onvoldoende bijstand, een te flexibele arbeidsmarkt en te weinig goedkope woningen.
Te weinig goedkope woningen zeg ik? Dat is ook in Otterlo een bekend probleem, onder andere veroorzaakt door verkeerde keuzes in het verleden, de aanwezigheid van veel kwetsbare natuur en te veel stikstof. Verbazing dan ook alom in Otterlo toen onlangs bekend werd dat er vijftig nieuwe recreatiewoningen komen op het recreatiepark de Lindehof in Otterlo.
Voor de Otterloër is dit bijkans niet meer te volgen. Aan de zuidkant wordt Otterlo al vol gebouwd met recreatiewoningen. Nu komen er nog eens vijftig recreatiewoningen bij terwijl het bouwen van gewone woningen problematisch is. Hoe kan dat? Is dit wat Otterlo nodig heeft? Kan het anders?
Om met de eerste vraag te beginnen, dat het kan, komt doordat er een deal is tussen de gemeente Ede en de Lindehof. De ondernemer van de Lindehof zag het indertijd namelijk niet zitten dat het sportpark Kastanjebos naast het recreatiepark aangelegd werd en vocht dit juridisch aan met een goede kans dat hij het sportpark tegen kon houden. Hij staakte echter het verzet na toenemende sociale druk vanuit het dorp Otterlo en in ruil voor de toezegging dat hij vijftig recreatiewoningen mocht bouwen.
Zijn die recreatiewoningen nodig? Nee, de recreatiewoningen zullen ongetwijfeld als warme broodjes over de toonbank gaan, maar het zal de recreatiedruk in Otterlo zeker verhogen. Wat dit betekent voor de woningbouwplannen in Otterlo is nog ongewis, maar dat het niet helpt is wel zeker.
Of het anders kan? Dat zou je zeggen. Want waarom is er geen plek voor daklozen, wel een plek voor dure recreatiewoningen die als tweede woning gebruikt worden en nauwelijks plek voor sociale woningbouw? Dat kan niet alleen anders, dat moet anders.
Bronnen:
https://www.youtube.com/watch?v=EuVw3bHzUqo&feature=youtu.be
Ik werd 2018 door de zelfde Gemeente Ede met een Dwangsom van 20.000 euro mijn recreatie woning uitgezet.
En de Gemeente Ede vond zichzelf niet verantwoordelijk voor mijn nieuwe onderkomen.
Werd dus dakloos gemaakt door de Gemeente Ede.
Nu wil de zelfde Gemeente daklozen huisvesten in recreatie woningen.
Volgens mij heeft de gemeenteraad zelf ook psychische hulp nodig, en niet alleen de daklozen in Ede.
B.v.G