De Edese Post verdwijnt van het toneel. Ik ben er zo’n 3,5 jaar columnist geweest en noemde het wel eens gekscherend ‘De NRC van de Foodvalley’. De eerste paar columns daar heb ik nog wat aan verdiend maar daarna kwam al gauw de mededeling dat er geen geld meer voor beschikbaar was. Dus werd het stoppen of in het kader van ‘liefdewerk oud papier’ doorgaan. Ik heb toen voor het laatste gekozen. Het oplagecijfer creëerde tenslotte wel iets groter podium dan mijn eigen weblog als zeepkist.
Toen de redactie naar Rhenen moest verhuizen voelde dat al aan als een voorbode van een naderde dood. Dat waren de laatste stuiptrekkingen want het is geen geheim dat de lokale media onder druk staat door gebrek aan financiën. Geld voor uitgebreide en gedegen artikelen/reportages is er niet meer. Als je het papier moet vullen met heel veel reclame, overgenomen artikelen die niets van doen hebben met Ede, nieuws en foto’s van lezers of gratis ‘topcolumnisten’ dan weet je het wel.
Dus veel ruimte voor kritische bespiegelingen rond de lokale politiek is er eigenlijk niet meer. Daarmee kom je dan ook bij de vraagstelling wat het verdwijnen van steeds meer journalistiek ook betekent voor de lokale democratie. Want laten we eerlijk zijn, ook het bestuur van onze gemeente Ede vertoont een zeer menselijk trekje… namelijk bepaalde zaken rooskleuriger presenteren dan ze soms in werkelijk zijn of liever buiten de publiciteit houden dan wel achter gesloten deuren afhandelen.
In een goed lopend dualistisch systeem bevragen raadsleden het gemeentebestuur op hun handel en wandel. Verder ligt er een taak voor de lokale media om ook kritisch en geheel onafhankelijk te kijken naar het reilen en zeilen van B&W. Lopen er b.v. geldverslindende projecten waarbij het rendement nog uiterst onzeker is? Zijn die biomassacentrales wel zo duurzaam en wordt er niet meer uitgestoten dan wordt beweerd om maar eens wat te noemen?
Ik hoop dan ook maar dat de enig overblijvende krant in Ede deze rol goed op zich blijft nemen en wellicht nog verder kan uitbouwen. En dat niet juist de politieke relevante artikelen achter een digitale betaalmuur gaan belanden. In de marge proberen wij bij Ededorp ook ons steentje bij te blijven dragen in het proces van gadeslaan van zaken vanuit de ‘Bergstraat’. Dit geheel digitaal en op basis van ‘liefdewerk oud papier’. Alvast fijne kerstdagen en kritisch nieuw jaar toegewenst!
De overheid, dus ook de gemeente Ede, heeft voor een aantal zaken een publicatieplicht. Ooit had men daar de dorpsomroeper voor, later werd gebruik gemaakt van met gaas afgezette kastjes aan de gevel van het gemeentehuis en kranten. In Ede is, via niet openbare aanbesteding, Ede Stad al jarenlang de spreekbuis van de gemeente. En al heel lang niet meer alleen voor wettelijk verplichte publicaties. ’t Was grappig te constateren dat op de dag dat de laatste editie van De Edese Post in de bus lag, de tegelijkertijd bezorgde Ede Stad een nooit eerder gehaald aantal van negen gemeentelijke pagina’s bevatte. ’t Is daarom, en dat al heel lang, een illusie om te denken dat Ede Stad een kritische,
journalistiek onafhankelijke penvoering zal hanteren. Huis-aan-huis bladen als Ede Stad, toch primair advertentiebladen,
gaan hun klanten niet tegen de haren in strijken met kritische teksten over doen en laten van dezelfde klanten. Wiens brood men eet, diens woord men spreekt, immers. Het is wachten op het moment dat Ede Stad niet alleen pagina’s aan de gemeente verkoopt, maar ook aanvullend subsidie vraagt omdat anders de gemeentelijke publicatieplicht in het gedrang kan komen. De gemeenteraad gaat daarover, en “die bint d’r gek genoeg veur”.