De website EdeDorp is ooit van start gegaan doordat Douwe een aantal fanatiek Twitterende Edenaren vroeg om af en toe eens wat meer dan (toen nog) 140 tekens over onze woonplaats op papier te zetten. Ook al staan de meningen van de EdeDorp columnisten nu wekelijks op de website (en van sommigen zelfs regelmatig in de EdeStad) Twitter blijft een geliefd platform voor de schrijvers van EdeDorp, zo ook bij mij.
Sinds oktober 2009 heb ik een kleine zevenentwintigduizend tweets geproduceerd. Meestal leveren deze berichtjes wel een paar reacties op, soms een leuke discussie, maar echt veel is het nooit. Met nog geen 700 volgers wordt een gemiddelde tweet die ik schrijf meestal zo tussen de 100 en 2000 keer gelezen. Maar vorig weekend gebeurde er iets mafs. Een van mijn berichtjes ging bijna viraal. Honderden interacties, de likes en retweets vlogen me om de oren, bijna 60.000 keer gelezen. Natuurlijk helemaal leuk en mooie aandacht voor EdeDorp zou je zo denken, alleen ging de tweet helemaal niet over Ede(Dorp).
De tweet was een reactie op een stukje in de Volkskrant waarboven deze uitsprak van Paul van Loon stond: “Leraren die zelf niet van lezen houden, moeten een ander beroep kiezen” een uitspraak die bij mij van alles los maakte. En het leraren tekort dan? Stiekem wel een goed punt. Wacht, die collega van mij die niet graag leest maar wel heel goed leesonderwijs geeft dan? Maar ook dacht ik aan iets heel anders dat er bij ons op school nu al een paar jaar gebeurt.
Sinds drie jaar krijgen wij namelijk geen kerstpakket maar ontmoeten we elkaar met het hele team voor de kerstvakantie na schooltijd in een boekhandel. Daar staan hapjes en drankjes en mag iedereen een boek uitzoeken op kosten van de werkgever. Een zeer sympathiek eindejaarsgeschenk dat zorgt voor keuzevrijheid en gezelligheid maar dat ook nog een belangrijk neveneffect heeft. Iedereen loopt rond, zoekt, kijkt maar vraagt ook: “welk boek heb jij?” “waarom?” “oooehh, als je die uit hebt mag ik hem lenen?” overal ontstaan spontaan gesprekken over boeken. Er worden leenafspraken gemaakt. Stiekem wordt het leesplezier van een hele kudde onderwijzers gestimuleerd.
Tussen de vele reacties ontdekte ik dat we niet uniek waren. Een aantal scholen deden dit ook of iets vergelijkbaars. Ook buiten het onderwijs kwam het voor. Maar de meeste reacties kwamen van mensen die iets dachten in de trend van: ‘dit willen wij ook!’ En dat kan natuurlijk. Er ligt geen copyright op dit idee. Bij ons op school kwam het van Stina maar die had het ook weer ergens anders gehoord. Het enige wat je nodig hebt is een werkgever die het een goed idee vindt en een boekhandel die op zoek is naar wat extra omzet en dit op een creatieve manier wil aanpakken.
Naast het leesplezier van docenten bevorderen, wat met wat geluk weer doorgeven wordt op hele groepen kinderen, wordt de lokale middenstand ook gesteund. En dat is helemaal niet verkeerd in deze tijd van alles online bestellen. (Winkelhieren noemen ze dat in België hoor ik net.) Heel gek was het dus niet dat juist deze tweet het zo goed deed.
Nu maar hopen dat de enthousiaste ontvangst ook omgezet wordt in daden en er steeds meer ‘boekenballen’ (want zo wordt het jaarlijks feestje bij ons op school genoemd) georganiseerd gaan worden. Dat dit een beetje mag helpen om de sterk toenemende ontlezing tegen te gaan.
Wij krijgen op onze school geen kerstpakket maar mogen allemaal bij een lokale boekhandel iets uitzoeken. In de winkel zelfs hapjes/ drankjes tijdens het uitzoeken, allemaal in gesprek over boeken, best leuk! Bijna alle collega's enthousiast, misschien een idee voor meer scholen? https://t.co/u3Pmw6xK7F
— Harmen Quast (@eenkaa) December 14, 2019