In het milieu waarin ik opgroeide had men heel weinig op met communisten, pacifisten, progressieve radicalen en zich evangelisch noemend, maar standpunten uitdragend waar de haren van orthodox gereformeerden steil van overeind gingen staan. Toen in 1990 de CPN, PSP, PPR en de EVP als politieke ingrediënten bij elkaar werden gegooid ontstond dan ook een potje felgroene soep boordevol vuurrode slierten. Maar te pruimen was het nog steeds niet in het gematigde rechts-conservatieve milieu waar ik mij toen (nog steeds) in bevond.
Afgelopen week waren er in ons land op enkele plaatsen gemeenteraadsverkiezingen. De grote winnaar werd dan ook GroenLinks. In een stad als Groningen werd zelfs zo’n 21% van alle stemmen binnengehaald. De partij zit overduidelijk in de lift (het Klaver-effect wellicht?). Iets dat we al eerder goed konden constateren. Hier in gemeente Ede ging de partij in maart van dit jaar van twee naar vier zetels en ging ook voor het eerst onderdeel uitmaken van het college en leverde wethouder Lex Hoefsloot als dagelijks (mede)bestuurder.
Nu hoor ik wel eens mensen verzuchten dat GroenLinks juist allerlei leuke dingen in het leven wil aanpakken b.v. 130 km op de snelweg, kiloknallers, het onkruidvrije betegelde erf en natuurlijk vuurwerk. Die hun afgrijzen uitspreken voor nog meer uitzicht bedervende zonnepanelen en windmolens. Die vrezen alleen maar voor fikse belastingverhoging zodat die geitenwollensokken en houtje-touwtje duurzaamheidsecologen hun stokpaardjes kunnen financieren. Die spreken dan ook liever van GroenLinke praktijken.
Zoals het wel vaker het geval is met eten dat je in je jeugd niet lust, blijkt dat op latere leeftijd goed verteerbaar, ja zelfs heel lekker te zijn. Zo heb ik intussen heel veel zaken die GroenLinks belangrijk vindt stevig omarmd en flinke sympathie ontwikkeld voor het werk dat ze hier in gemeente Ede doen. De onlangs gemaakte opmerking van twitteraar ‘Kritisch Ede’ dat groenlinksers geen humor hebben deel ik dan ook niet. Ik merk juist een grote bereidheid tot interactie via sociale media en dat vaak met een hele vette knipoog.
Voordat ik de indruk wek dat GL mij betaalt door een stapel zelf gebakken broden van raadslid P.G. van den Berg… toch ook wat puntjes van kritiek. GroenLinks in Ede maakte uiteindelijk de 52x per jaar koopzondag mogelijk. Die hadden ze best om sociale- en duurzaamheidsredenen kunnen laten schieten. Ook na de uitslag in maart had ik verwacht dat GroenLinks samen met de drie christelijke partijen en D66 wel een zo duurzaam mogelijk college zou gaan vormen. Dit mede omdat de SGP zich sterker op dit thema gaat profileren.
Maar nee hoor. Ze schoven de grootste partij (2x op rij al) met een nog groter gemak opzij en kozen liever voor de VVD en de VVD-light (GB). Dit zou namelijk een ‘betere afspiegeling van de Edese samenleving zijn’. Je zit in de politiek om je idealen zo goed mogelijk waar te maken en toch niet voor de afspiegeling? Door deze keuze is mijn smaakbeleving bij de GroenLinkse soep iets afgenomen. Maar goed, die groene prut met rode slierten blijft gewoon stukken voed- en heilzamer voor het welzijn van mens en natuur dan menig ander potje politiek linke soep.