Op 21 maart arriveerde ik even na 21.00 bij het gemeentehuis. Na vier jaar wachten, smachten en hunkeren was eindelijk het heerlijk avondje weer gekomen. ‘Het uur u’ was voor mij aangebroken om als smulpaap een wel zeer vette krent uit de lokale politieke pap te verorberen. Het was al aardig druk toen ik binnenkwam. Mijn oog viel direct op een oudere man die achterin in de zaal plaats had genomen. Hij droeg een gitzwart driedelig pak met daaronder dito schoenen. Zijn sokken hadden dezelfde tint en u raadt vast ook wel wat de kleur van z’n stropdas was. Om toch maar iets uit de toon te vallen was voor deze gelegenheid maar voor een wit overhemd gekozen.
‘Och, mocht die ene zetel toch eens bewaarheid worden’ zal hij vast gedacht hebben toen hij zich thuis opmaakte om van het landelijk buitengebied naar dat verderfelijke Ede te reizen. Daar waar de zondagsrust nu wekelijks ernstig wordt geschonden. Ik probeerde mij in te leven in hoe de man deze avond beleefde. De reden van zijn aanwezigheid was duidelijk. Getuige zijn van het behalen van die ene zetel met als hoofddoel pure getuigenispolitiek te gaan bedrijven. Nergens enig compromis aan de dag leggen. Nee, slechts het onversneden woord des Heeren laten horen aan een op drift geraakte en afgedwaalde kudde.
Ik onderhield gesprekken met diverse mensen en keek geboeid als er weer wat tussenuitslagen bekend werden gemaakt. De drankjes smaakten prima en ik tastte toe als er een schaal met hapjes langs kwam. Zo zie je toch nog iets terug van de OZB toch? Zo nu en dan werd mijn blik weer naar ‘the man in black’ getrokken. Hij leek weinig interactie met anderen te hebben. Wat ging er in hem om? Voelde hij zich hier nu het zwarte schaap in dit gemeentelijke hok vol met luid mekkerende witte soortgenoten? Dacht hij dat het naar de mens gesproken gedoemd was te mislukken om straks die ene zetel te bemachtigen?
Naar mate de tijd verstreek werd het steeds donkerder voor hem. De tussenuitslagen waren onverbiddelijk, die ene zetel ging er niet komen. Uiteindelijk hebben maar zo’n 530 mensen in gemeente Ede een stem op z’n partij uitgebracht, minder ook nog dan vier jaar daarvoor. Het geluid van het gereformeerde beginsel zal dus niet in de raad gaan klinken, althans niet in de hoogste en zuiverste vorm zoals men het bij de GBP voor ogen heeft. Was het wel gelukt dan had dit een zwarte bladzijde in de Edese politiek opgeleverd hoorde ik onlangs nog iemand zeggen. De zwarte prediker zal bedroefd het gemeentehuis hebben verlaten die avond van de 21e.