Het is alweer een eeuwigheid geleden dat de woorden neger en negerzoen uit onze taal werden verbannen. Mij zul je ze niet meer horen zeggen. Ze zijn door de politiek correcte taalclub, de PCT, netjes vervangen door zwarte en schuimzoen. De media trokken de lijn door door het verkeerd geconnoteerde woord blanke te dumpen en voortaan een vertegenwoordiger – of is het vertegenwoordigster, nou ja, elk lid van dit ras – te duiden als witte. Onlangs besteeg de PCT van NS de genderneutrale ladder door haar publiek niet meer aan te spreken als Dames en heren, maar als Beste reizigers. De storm van protest die ik verwachtte vanuit de hoek van PCT sceptici bleef uit. Ook demonstreerden er geen massa’s vrouwen die de aanhef Beste reizigsters prefereerden.
De taalvernieuwers (of is het taalvernieuwsters? Nou ja), de leden van de PCT bezinnen zich alweer op volgende stappen. Zal het woord donker in de verdachtenhoek belanden? ’t Is eigenlijk gek dat zoiets gezegd mag worden als: ‘het klimaat wacht een donker scenario’. Zwart scenario dan? Nee, dat kan helemaal niet meer. De PCT zal voorstellen, nee, eisen: negatief scenario, vermoed ik.
Wat fijn dat de taalpuristen van deze tijd zo alert zijn om ons te behoeden voor donderwolken in de discriminatoire en emancipatoire sfeer. De PCT is een verlichte club…
Sorry, dat kan echt niet meer. Ik bied mijn welgemeende excuses aan. Verlichte en licht zijn woorden die associëren met wit en dat is teveel connotatie naar een niet nader te noemen ras, hetgeen andere rassen weer in het verdomhoekje plaatst en daar willen we nou juist van af. Dus, nogmaals, mijn welgemeende verontschuldigingen, ik was onnadenkend en de volgende keer zal ik… o hemeltje lief.
Dus verlichte wordt progressieve en ik zie het licht wordt ik zie de oplossing. Aan Donderwolk zit trouwens ook een luchtje. Zal onweerswolk moeten worden.
Hèhè, pffff, we zijn er weer.
Wat mijn moeder altijd zei geldt helaas niet meer. Als ik weer es een slip of the tongue had gemaakt en iemand per ongeluk had beledigd op een feestje of partijtje, zei ze: je kunt nooit iemand kwetsen als dat niet je bedoeling was. Ja, ik weet nog dat ze dat zei en dat stelde me gerust. Maar dat was vroeger, nu kun je wel degelijk iemand per ongeluk kwetsen, mam. En discrimineren door een woordje dat verkeerd valt.
Lange tenen? Nee, de Nieuwe Tijd. Twijfel je, vraag het de PCT! Van Amsterdam tot Ede, die weet er raad mee. Die weet waarom het vroeger secretaresse was en nu secretaris, of… ehm, nee, ik bedoel, waarom het nu secretaresse (M/V) is, of pardon (V/M). Nee, secretaresse (beste reizigers), ach nou ben ik de draad kwijt.Gewoon effe de PCT appen, die weet het wel.
Misschien is het wat overdreven, ja. Want het was al in 1850 dat Harriet Beecher Stowe ons de weg wees. Discriminatie zit in je hoofd en je hart en niet in je tong. In haar klassieker beschreef zij als blanke, excuus witte vrouw, ehh wit mens, als wit mens beschreef zij een goede zwarte en een slechte witte. Ja, de Negerhut van oom Tom bracht de beschaving vooruit. Dat neem ik terug natuurlijk, niet de Negerhut van oom Tom, maar de Zwarte hut van oom Tom of eigenlijk liever de hut waar een zwarte woonde die oom Tom heette.
Tjonge, het is niet makkelijk om politiek correct Nederlands te spreken. Mijn oma zei altijd: spreken is zilver, zwijgen is goud. Ik zwijg maar, dan kan ik ook niets fouts zeggen.