Deze dagen vliegen landelijke politieke kemphanen elkaar voortdurend in de haren in aanloop naar de verkiezingen voor de Provinciale Staten. Het is verbazingwekkend, soms stuitend, hoe elke politicus zich focust op landelijke thema’s. En deze zo neer zet alsof hij of zij de enige is die de wijsheid in pacht heeft. Met voortdurend: ‘ja maar jij…’ en dan komt er weer een sneer.
Wat zou het fijn zijn als ze stoppen met dit jij-bakken. Simpelweg gaan kijken naar de gezamenlijke zorgen. Voor mijn part vanuit de verschillen in de campagne zoeken naar oplossingen om samen de wereld een beetje beter te maken. We snakken er met ons allen naar: positiviteit en eensgezindheid op de belangrijke zaken als gezondheid, welzijn en leefomgeving. Juist van de ‘mensen aan het roer’. De schouders eronder, draagvlak maken, naar inwoners luisteren, ze erbij betrekken en serieus nemen.
Kapende kopstukken
Wat ik oprecht niet snap, is dat provinciale politici ‘hun’ verkiezingen laten kapen door deze landelijke kopstukken met landelijke thema’s. Te veel en te vaak en te voorspelbaar.
En er ís een onderwerp dat schreeuwt om aandacht van iedereen: het geplande (laag)vliegen van en naar Lelystad AirPort, maar dat wordt nauwelijks gehoord. Terwijl dít thema leeft in ‘de provincie’. Elke bijeenkomst, elke inspraakronde brengt weer meer mensen op de been. Elke wijziging in de geplande vliegroutes, al of niet na protest, levert weer meer bewuste inwoners op. Met duizenden zienswijzen tegen een rammelend luchtvaartbesluit tot gevolg. Mooi!
Heel veel ‘oosterlingen’ maakten tijdens de klimaatmars op 10 maart duidelijk dat de luchtvaart aangepakt moet worden. Eerlijk belasting laten betalen, uitstoot laten compenseren, eerlijke vluchtprijzen rekenen. En meewerken aan alternatieven: treinen tot 750 km stimuleren, voorzieningen voor digitaal vergaderen optimaliseren, etc. Ja, dit is ook een beetje jij-bakken. Ik ben niet Rooms en zeker niet Roomser dan de paus..
Lelystad-schaamte
Bij alle gesprekken over de gevolgen van de groei van de luchtvaart in het algemeen en van laagvliegen in het bijzonder voel ik hem aankomen. DE vraag. ‘Heb jij zelf last van vliegschaamte?’ Nee, dat heb ik niet. Ik ben nieuwsgierig, zie graag hoe mensen elders leven en wat hun geschiedenis ons leert. Maar met velen weet ik inmiddels dat aan vliegen een extra prijskaartje hangt. Net als aan lang douchen, auto rijden, een airco of een CV. Buiten de euro’s die we er voor betalen. Niet altijd is helder of nu het milieu of het klimaat deze prijs betaalt. Maar dat we dat massaal verwarren moet geen issue zijn. In beide gevallen heeft het invloed op hoe en waar we wonen en leven, dát bewustzijn is van belang. En we betalen er uiteindelijk links- of rechtsom allemaal voor.
Ja, ook ik heb volop genoten van alles wat de ‘vooruitgang’ ons de afgelopen 40 jaar heeft gebracht. Maar gelukkig beseffen steeds meer mensen met mij dat vaker de fiets, een zandloper in de badkamer en een extra trui in de winter niet alleen goed zijn voor de eigen portemonnee. We zijn immers schatplichtig zijn aan de mensen na ons.
En gelukkig, het kabinet voelt de schaamte na alle kritiek ook: het heeft heel recent aangekondigd dat bedrijven toch naar verbruik energiebelasting gaan betalen. Dat is mooi. Want alleen blijven roepen dat we een klein land zijn en dat China nog niet meewerkt helpt ons niet.
Intussen zie ik dat bijna elke politieke partij in onze mooie provincie in meer of mindere mate ‘Lelystad-schaamte’ heeft ontwikkeld. Ik ben zeer benieuwd of ze hun huidige standpunt ook na 20 maart met hand en tand blijven verdedigen…
(Voormalig raadslid Ria Maliepaard (@riamaliepaard) is eigenaresse van De Sociale Zaak en lid van de actiegroep Hoog over Ede.)