MICROPIA
Afgelopen woensdag moest ik in Amsterdam zijn voor een afspraak. En omdat het dicht bij Artis was greep ik de gelegenheid aan om samen met mijn vrouw aansluitend aan mijn afspraak naar Micropia te gaan. Micropia is het enige museum ter wereld (zeggen ze zelf) waar het over microben gaat. Microben??? Ja. Levende organismen, die je niet met het blote oog kan zien, maar die er wel zijn. En hoe! Alleen al op en in ons lichaam leven er honderdduizend miljard (100.000.000.000.000 als je het met alle nullen wil zien). Anderhalve kilo van mijn lichaamsgewicht bestaat uit deze krioelende beestjes.
Het is fascinerend om over na te denken. Ik maar denken dat ik als mens uniek ben en al mijn prestaties en nukken geheel en alleen te danken zijn aan mijzelf, IK dus. Maar eigenlijk is het een gezamenlijke prestatie van IK + die honderdduizend miljard “anderen” op en in mijn lijf. Het relativeert in 1 klap de rol van ons als mens op deze aarde. IK is een wandelende dierentuin of een wandelende aarde met z’n talloze klimaatzones en ecosystemen.
Alleen al daarom zouden we in plaats van het leren van het Wilhelmus of een cursus burgerplicht alle ouders moeten vragen met hun kinderen vooral een keer naar Micropia te gaan. In 2 uur tijd leer je meer over het leven en onze verantwoordelijkheid daarvoor, dan in het volgen van welk Kamerdebat of talkshow.
Bij Micropia rondlopen is voor mij ook nog weer de bevestiging dat het koesteren en beschermen van al dat leven en het evenwicht daarin (“biodiversiteit”) niet in de hoek moet worden weggezet van linkse geitenharen wollen sokken. Maar aandacht en verantwoordelijkheid vraagt van elke inwoner van ons land. Het is in, op en om ons heen. We zijn er van afhankelijk. Zonder die microben zouden we nog geen 5 minuten kunnen leven.
LAND van ONS
Voor mij was dat ook een belangrijke drijfveer om Land van Ons op te zetten. Een coöperatie, die elke Nederlander als lid wil hebben om met elkaar het verdwijnen van het leven uit ons (agrarische) landschap aan te pakken. Het lidmaatschap houdt in dat je een deel van je spaargeld onderbrengt in de coöperatie. Die koopt er percelen landbouwgrond voor. Als lid ben je dus voor een aantal m2’s eigenaar van alle grond die de coöperatie heeft verworven. Wil je na een aantal jaren van je eigendom af, dan kan dat. Je verkoopt ze dan aan een van de andere leden van de coöperatie of aan de coöperatie zelf. Verkopen kan als je tenminste 2 jaar hebt deelgenomen.
Land van Ons is letterlijk van ONS allemaal. Ook als je weinig geld hebt. Voor een tientje per jaar ben je lid van de coöperatie en je hoeft maar voor minimaal €20 per jaar grond te kopen. En bij alle beslissingen die er genomen moeten worden heeft elk lid 1 stem. Of je nu voor €20 meedoet of voor €2000. Want waarom zou iemand met veel geld meer zeggenschap over onze woonomgeving moeten hebben?
Grond kopen is leuk, maar wat gaan we er mee doen? Eerst doen we onderzoek: welke landschapselementen zouden we willen terugbrengen( hagen, houtwallen, rommelbosjes e.d.), hoe is het gesteld met het bodemleven en wat zou een goed beheerplan zijn om de vitaliteit van de grond te herstellen en het leven in het landschap terug te brengen? Soms zijn het maatregelen, waarvan het effect snel zichtbaar zal zijn. Zo zal in de meeste gevallen het inzaaien van andere weidemengsels met kruiden in combinatie met minder mest en later maaien, al snel zichtbare resultaten opleveren. Meer insecten en voorzichtig herstel van het bodemleven. Terugkeer van bijvoorbeeld broedende vogels zal in de regel meer tijd vragen.
Waar het in ieder geval om gaat is dat je voor elk perceel goed onderzoekt (en blijft onderzoeken) wat de effecten zijn van je handelen. We doen dat samen met onderzoeksinstellingen en vooral ook met deskundige vrijwilligers van Land van Ons. En we hebben inmiddels gezien dat we er daar veel van hebben. Nu al ruim 120 uit allerlei disciplines: doeners, denkers. Allemaal mensen, die zich willen inzetten om Land van Ons tot een succes te maken. En dat in 2,5 maand tijd, want zo lang zijn we pas bezig. En ook al bijna 2000 leden….
Maken we er dan natuur van? Nee, want daar zijn allerlei natuurorganisaties ook al mee bezig. Onze grond blijft beschikbaar voor agrarisch gebruik. Alleen zal dat minder intensief zijn dan wat nu het geval is. En dat wordt zichtbaar in het landschap. En ja, dat ziet er vaak mooier uit dan de natuur in onze natuurgebieden.
HET ALLERKLEINSTE IS DE BASIS VOOR ONS LEVEN
Ik begon deze column met microben en eindig er ook mee. We moeten meer gaan beseffen dat het allerkleinste leven misschien wel het allerbelangrijkste is om te koesteren. Dat betekent dat we een andere kijk op dat leven moeten hebben en minder onnadenkend dat en ander leven vernietigen, omdat het ons als mens € oplevert. Het is korte termijn denken, waar we snel een streep door moeten halen. Met Land van Ons probeer ik als simpele burger daar een bijdrage aan te leveren. Maar we kunnen het echt alleen MET ELKAAR.
Doe je mee?
Franke Remerie
(mede) oprichter van Land van Ons coöperatie