Door de geschiedenis heen hebben duiven een imago gekregen van liefde, rust en vrede.
Volledig onterecht.
De duiven die zich ophouden rondom mijn huis zijn sadistische, kwaadaardige, vliegende duivels. Al eerder beklaagde ik mij over het absolute gebrek aan respect van duiven voor mijn nachtrust. Het raam op zolder, waar ik de nachten doorbreng, doe ik in de zomer altijd open om te voorkomen dat die slaapkamer al teveel een stinkhol wordt. Voor het raampje zitten een paar tegels en die ‘vredesduiven’ gaan daar iedere ochtend zitten om mij met hun satanische gekoer wakker te blèren. Dat is zo ongeveer bij zonsopkomst. In de winter is dat dus om een uur of negen en dus geen enkel probleem, gisterochtend kwam de zon op zo rond het onchristelijke tijdstip van half zeven. Niet leuk dus.
Ik lijd daaronder. En als ik ergens onder lijd dan lijdt mijn omgeving ook want niets mannelijks is mij vreemd. Op bezoek in Amsterdam zag ik een oplossing! Spijkers, maar dan met de punt naar boven. Heel veel spijkers. Dat leek me een mooi klusproject. Als ik een plank op een balk wil timmeren dan lukt het mij wel de plank te raken maar de balk daarachter blijkt altijd een wat groter probleem. Een ideale eigenschap dus om zelf een anti-duivenspijkerbed te maken.
Maar omdat het me achteraf een hele klus leek om iedere dag met een pincet die stukjes duif uit mijn zelf-getimmerde spijkerbed te peuteren heb ik er toch maar vanaf gezien.
Als alternatief leek de column van Jos van de Panne een oplossing te bieden. Dagelijks een kommetje met grondwater, getapt onder de huizen van de Maandereng, neerzetten. Maar ook dit blijkt iets te arbeidsintensief omdat ik geen tijd heb om iedere dag al die duivenkadavertjes naar het chemisch afval te brengen.
Op zoek dus naar iets biologisch om te voorkomen dat ik last zou krijgen van duivenmoordschaamte.
Nou las ik op Facebook, een uiterst betrouwbare nieuwsbron, dat duiven bang zijn voor kraaien. Ik heb dit voorgelegd aan een ornitholoog, die dit bevestigde. Een plan!
In eerste instantie zag ik er wel wat tegenop: in de boom klimmen om een jonge kraai uit een nestje te jatten en die vervolgens af te richten tot duivenkiller en die kraai vervolgens ook nog leren de lichaampjes ergens te dumpen zolang het maar niet in mijn tuin is.
In tweede instantie bleek Blokker de oplossing te verkopen. Het vergde een investering van drie euro maar daarvoor kreeg ik een plastic kraai, voorzien van allemaal haken en gleuven om het beestje ergens aan te bevestigen. En in tegenstelling tot mijn gewoonte: dat lukte in één keer. Op een richeltje in het kozijn bleek de waakkraai makkelijk aan te klikken zonder getimmer en gedoe.
Zwijgend maar toch waakzaam hield mijn nieuwe vriend de wacht, turend over mijn landgoed en tegelijkertijd de terreurduiven op afstand houdend. En ik? Slapen!!!
Dacht ik.
Iets na half zeven vanochtend werd ik wakker:
De kraai is te koop tegen ieder aannemelijk bod