Goed nieuws voor mij deze week. Door de komst van Bas de Gaay Fortman was ik ineens niet meer de persoon met het slechtste gebit van Ede. Bas kwam hier in het kader van een roadtour over de grondwet. Die moet gevierd worden, die grondwet, en Bas vroeg daar aandacht voor. We komen dan meestal niet verder dan het eerste artikel: “Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan.” Bas zat nog niet in de trein terug naar Den Haag of de gemeenteraad overtrad artikel 1 direct. Hoe kwam dat?
De statushouder.
Vorige week zong ik mijn klaagzang over een gebrek aan vuur en debat in de gemeenteraad maar de statushouder bewees direct mijn ongelijk. Noem het woordje statushouder en de gemeenteraad staat op scherp. Meestal wordt de statushouder een asielzoeker genoemd maar een statushouder is al een stapje verder. Die heeft een (voorlopige) vergunning om in Nederland te verblijven. En dus ook in Ede. Statushouders kun je niet voor eeuwig in een aftands asielzoekerscentrum blijven opsluiten. Die mensen willen ook graag in een huisje met tuin op Enka wonen. En daarom krijgen ze bij toewijzing van sociale huurwoningen voorrang.
Er zijn ook mensen die in Nederland geboren zijn en die op een aftandse bungalowpark wonen. Scheiding, werkloosheid, schulden of gewoon enorme pech. Iedereen kan op zo’n bungalowpark terecht komen. Maar ook die mensen willen graag een huis met een tuin op Enka. En dan gebeurt er iets geks. Kom je uit het buitenland en woon je op een oud vakantiepark dan krijg je ‘urgentie’, voorrang bij het toewijzen van huurwoningen op Enka, boven mensen die net zo beroerd wonen maar die niet uit het buitenland komen.
Of voorrang op studenten waarvan we het heel normaal vinden om die in een beschimmelde kamer drie-hoog-achter met gedeelde badkamer en keuken te stoppen alsof dat minderwaardige burgers zijn. Arbeidsmigranten uit het Oostblok? Een Polenhotel en verder je mond houden.
In de raadsvergadering van donderdag kwam de SGP met een motie om die voorrangsregeling van statushouders te beperken. Dat leek me een zinvolle discussie. Aan wie geven we voorrang bij de toewijzing van huurwoningen? De statushouder die 2 jaar in een vakantiehuisje moet wonen of de Bulgaarse stukadoor die al 4 jaar met vijf collega’s een smerige hotelkamer huurt?
Krijgt de Syrische vluchteling voorrang op een student? En waarom? Dat zijn mooie en nuttige discussies. Debatten die gevoerd mogen worden. De motie van de SGP haalde het niet in de gemeenteraad. De discussie doofde voor die goed en wel ontvlamd was. Geen inhoudelijk debat maar het bekende links-tegen- rechtsgebabbel. Met als uitslag dat in Ede statushouders hun voorrang houden. Maar daar worden statushouders niet populairder van. Dat komt de integratie juist niet ten goede.
Het zou bovendien het toppunt van integratie zijn voor statushouders: net zolang op een wachtlijst staan voor een woning als een Nederlandse bijstandsmoeder. Dan weet je direct waar je aan toe bent in Nederland: wachten. Het lijkt me in het kader van integratie ook goed als statushouders direct de consequenties van onze grondwet leren kennen: iedereen is gelijk!
In 2023 bestaat de grondwet 175 jaar. Dat moet gevierd worden natuurlijk en artikel 1 op de Muur van Mussert in Lunteren plakken lijkt dan een uitnodiging aan Bas de Gaay Fortman om dat feestje in de gemeente Ede te vieren.
Ik denk dat een hoop mensen die dankzij de urgentieregeling van anderen moeten wachten op een woning tot 2023 niet naar dat grondwetfeestje toegaan.
Foto: © gemeente Ede