Op 21 maart deed ik mijn schaatsen in het vet. Een beetje laat maar je weet het natuurlijk niet met die klimaatverandering. Nu, half mei, verberg ik mijn witte lichaam onder een laag vet om het te beschermen tegen de zon. Wat is gebeurd in die periode? Van alles maar nog geen nieuw college. In goed Nederlands: er is nog geen nieuw college gebeurd.
Het lijkt een eeuwigheid maar het is pas acht weken. Aan de andere kant kun je vaststellen dat het wel erg lang duurt om een nieuw clubje wethouders samen te stellen. Het vertrouwen in elkaar lijkt me dan niet al te groot. Wordt alles vastgelegd in een dikke encyclopedie om de oplossing van ieder probleem dat zich in de komende vier jaar voor kan doen te tackelen? Zo ga je toch niet om met ‘vrienden’?
Zo is er natuurlijk altijd wat te zeuren want als het college-akkoord na twee weken klaar was geweest dan had ik zes weken geleden geschreven dat er blijkbaar wel heel weinig verschil zat tussen de formerende partijen en dat het dus niet uitmaakte op welke partij je stemde.
Dan België.
In 2011 duurde de formatie in België ongeveer tien keer langer dan in Ede. 541 dagen zat België zonder regering. En het gekke is: het ging in België nog nooit zo goed als toen! “De economie steeg met meer dan 2 procent en de werkloosheid daalde” volgens de krant Het Laatste Nieuws.
In België speelde het feit dat de Europese Commissie het land geen zware besparingen of bezuinigingen kon opleggen een rol, want er was geen regering die daar mee kon instemmen. Ook belangrijk was het ontbreken van vernieuwingen, hervormingen en andere veranderingen waar nieuwe bestuurders de burgers mee opschepen.
Er zijn maar weinig bestuurders die zeggen dat ze het beleid van hun voorganger onveranderd voortzetten. Iedereen wil toch een persoonlijk stempel op dat beleid drukken. Maar als er geen nieuwe bestuurder is dan blijft het bestaande beleid in stand. En dan gebeurt er iets geks in de hoofden van die suffe burgers. Ze krijgen zekerheid. Door niets aan bestaand beleid te veranderen wordt de overheid ineens een betrouwbare partner. Iemand die je kunt vertrouwen. Daar houden mensen van.
Het lijkt me ook niet meevallen om in Ede iets te veranderen dat moet zorgen voor verbeteringen. Wat dat betreft zal de uitverkiezing van de gelukkigste gemeente van Nederland wel als een molensteen om de nek van een nieuw college komen te hangen want op dat gebied valt maar weinig te winnen. Maar wel veel te verliezen.
Want zoals het ‘vorige’ college opzichtig het succes van de gelukkigste gemeente claimde, zo zal een nieuw college een daling in die ranglijst worden nagedragen. Maar daar kunnen de formeren partijen wat aan doen.
Hoe dan? Nog zo’n 1.400 dagen door blijven formeren. Tot de nieuwe verkiezingen. Geen ‘verbeteringen’, geen hervormingen, geen nieuw beleid. In België werkte het.
Het is te hopen dat formateur Gerhard van der Top nog genoeg snipperdagen heeft om het uit te zingen tot 2022.