In de zomer bezocht ik Amsterdam, het Ede van Noord-Holland zeg maar, en om het weekendje ook een cultureel karakter te geven leek een bezoek aan het Rijksmuseum, het Kröller-Müller van Amsterdam, een goed plan. Het was een poosje geleden verbouwd en de laatste keer dat ik er was zal tijdens het schoolreisje op het Marnix-College zijn geweest. Een eeuwigheid geleden dus.
Bij binnenkomst viel me niets op. Er was ook niets. Het was een grote kille ruimte met niets. Zo groot als een voetbalveld. Geen schilderij of beeld te bekennen. Helemaal niets in Amsterdam. Dat is toch raar.
Uiteindelijk kwam ik via een plattegrond in een soort straatje waar godzijdank wat schilderijen hingen waaronder het plaatje van de lokale schutterij gemaakt door een zekere heer van Rijn. Best lollig. Maar bij een stuk of vijftig schilderijen hiel het wel op.
Het aantal schilderijen en beelden dat te zien was in het hele museum zal niet boven de 2000 uitkomen. Terwijl de collectie van het Rijksmuseum groter is dan een miljoen kunstwerken. De rest ligt in depot. In Rotterdam, het Ede van Zuid-Holland, ongeveer hetzelfde verhaal. 93% van alle kunst ligt in een depot, waarvoor ze net een leuk spiegelgebouw hebben gemaakt.
Dat slaat natuurlijk nergens op. Meer dan een miljoen kunstwerken liggen te smachten naar aandacht in depots van Nederlandse musea. En toen dacht ik aan het World Art Centre dat ooit in Ede gevestigd zou worden. Onder grote druk gingen de plannen van tafel. Ede opgelucht maar wat krijgen we er voor terug? Het World Food Centre! Als ze dat hadden geweten dan hadden de collega’s van ededorp.nl graag meegebouwd aan het WAC.
Nou was de naam wat ongelukkig. Een beetje, tja, megalomaan. En de initiatiefnemer stond er ook niet al te best op al werd hij later volledig gerehabiliteerd. Maar het kwam er niet. Het huwelijk tussen Ede en cultuur is nooit echt goed geweest. Om een culturele invulling te geven aan de kazerneterrein wordt er nu iets van een Helene Kröller-Müller Experience opgetuigd. Ik weet niet of Helene Kröller-Müller dat zelf een goed idee zou vinden. Ik vind het in ieder geval niet zo’n goed plan. Het is geen echte kunst maar een afgeleide daarvan.
We hebben dus miljoenen kunstwerken in depot liggen in Amsterdam en Rotterdam terwijl Ede wel een culturele injectie kan gebruiken. Tijd voor het Dutch Art Centre dus. In Ede! En het goede nieuws is dat ik al een locatie heb gevonden voor dit initiatief van ededorp.nl. Een locatie vlakbij het centrum, dicht in de buurt van de bestaande beelden die Ede rijk is van vlakbij het oudste gebouw van Ede, de kerk.
Een gebouw met de uitstraling van, ja euuh, de uitstraling van een museum zullen we maar zeggen. Een gebouw dat niet meer wordt gebruikt omdat alle ambtenaren nu thuis werken. Een gebouw dat geen gemeenteraad meer huisvest heeft omdat die zich afgelopen donderdag heeft opgeheven. Het gebouw dat nu bekend staat als het gemeentehuis.
Dat wordt dus het Dutch Art Centre!
Het Dutch Art Centre waar wel honderdduizenden bezoekers op af komen. Bezoekers die wel allemaal geld meebrengen in plaats van leerlingen op schoolreisjes die geen cent te makken hebben en Ede-Centrum niet zullen bezoeken als ze zijn uitgekeken op het Foodgedoe.
En het gemeentehuis dan? Voor onze ambtenaren, bestuurders en gemeenteraad heb ik een paar leuke panden op het oog. Klassiek, boordevol historie en goed bereikbaar via het openbaar vervoer. De panden die over een paar jaar worden verlaten door het WFC en het Akoesticum na hun faillissement. De kazernes dus. Nu alleen nog even een motie indienen!
Oh wacht…