Vorige week voorspelde ik een lange saaie raadsperiode omdat met het toetreden van D’66 tot de coalitie de angel uit het debat was gehaald. Maar binnen een week implodeerde de fractie van D’66 en trok de voltallig achtergebleven fractie de stekker uit de formatie. Spannend genoeg allemaal.
Sorry, zo had ik het nou ook weer niet bedoeld!
De speech van de fractievoorzitter was aandoenlijk. De inhoud was zakelijk en correct maar toch maakte het een trieste indruk. Een beetje zielig. Zes weken geleden had D’66 een stabiele fractie van 4 raadleden maar nu moest de fractievoorzitter aankondigen dat hij in z’n eentje overbleef. Ik heb dan direct de neiging om partij te kiezen. Waarom weet ik eigenlijk niet. Maar om een mening te kunnen vormen zou ik wel wat meer informatie willen hebben maar jammer genoeg startte het wederzijdse moddergooien maar langzaam op. Sporadisch druppelde er wat naar buiten en dan ging het over een wethouder. En daar was een beetje ruzie over.
Er was wel iets dat weer mijn aandacht trok: de sollicitatieprocedure voor die nieuwe wethouder namens D’66 in Ede. Zes weken voor de verkiezingen had D’66 al een nieuwe wethouder aangetrokken.
Zes weken voor de verkiezingen?!
En dat in een periode waarin het D’66 landelijk niet echt voor de wind ging zullen we maar zeggen. Minister Ollongren die eigenhandig het referendum sloopte, Alexander Pechtold die niet moeilijk deed over de gift van een appartement in Scheveningen en bovendien en passant de belastingen tilde door de waarde van dat appartement ‘wat aan de lage kant te schatten’. D’66 in de verdomhoek en dus dalende peilingen. Als je dan als lokale fractie van D’66 er maar van uitgaat dat je weer in het college van Ede komt dan word je niet gehinderd door pessimisme. Nee, dan ga je behoorlijk optimistisch door het leven. Dan kun je zelfs Emile Ratelband nog een lesje positivisme geven.
En toch gebeurde het: ondanks een dramatische uitslag, waarbij D’66 op 40 stemmen bijna een tweede zetel verloor, kwamen ze toch in het college, die transparante democraten. Volstrekt overbodig want de andere vier partijen hebben al een meerderheid in de raad. Het zal toch niet zo zijn dat D’66 er alleen bij is gehaald omdat ‘we’ zo graag vijf wethouders willen hebben. Nee toch?
Zou het misschien kunnen dat zes weken voor de verkiezingen al bekend was dat de twee C’s samen met D’66 en Gemeentebelangen het nieuwe college zouden vormen? Dat er voor de bühne nog wat gesparteld zou worden over de SGP maar dat vier van de vijf partijen die het college zouden vormen al ruim voor de verkiezingen bekend waren? Dat er een ongeschreven gentleman’s agreement bestond die de rest van de partijen bij voorbaat al kansloos maakte? Zijn de bovenstaande vragen retorisch?
Ik heb nog steeds het gevoel dat ik partij moet kiezen in deze kwestie en dat heb ik net gedaan.
Geen D’66 voor mij.