Ken je dat? Het gevoel dat je ergens bij hoort maar je weet nog niet waarbij? Dat je een soort van uit de kast moet komen terwijl je geen homo bent. Dat je ergens deel van uitmaakt maar je weet nog niet wat.
Ik had dat gevoel al ruim 40 jaar.
Het begon in 1977. Juliana en Bernhard waren 40 jaar getrouwd. Ze vroegen de bevolking als cadeau een boom te planten. Goed plan vond ik toen, lekker goedkoop ook, want ze hadden ook om een nieuwe Ferrari ofzo kunnen vragen. Ik stopte een kastanje in de grond. En zowaar, die ging groeien. Een paar jaar later was de kastanje een meter hoog. Mooi! En toen kwam de plantsoenendienst die mijn cadeau aan de hoogheden uit de grond trok maar ik had mijn hogere levensdoel gevonden.. Bedankt, plantsoenendienst, ook namens Juul en Bernard.
Uit een soort van wraak op de gemeentelijke plantsoenendienst propte ik daarna regelmatig kastanjes in de grond. Of eikels of beukennootjes. De kick dat daar na een aantal jaar een enorme boom uit zo groeien was altijd groter dan de lange arm van de plantsoenendienst die altijd weer mijn boompjes wegschoffelde.
Ik gaf dus niet op.
Het is niet zo dat het obsessief werd maar de laatste jaren kan ik geen paprika snijden of ik bewaar de zaadjes. Meestal gaan die dan uiteindelijk de container in maar soms gooi ik ze gewoon in het plantsoen. Omdat het kan. Ik koop wel eens een citroen omdat ik bij de Intratuin van die leuke citroenplanten heb zien staan die ik dan weer te duur vind om te kopen maar die ik wel graag wil hebben. Die citroen wordt dan meestal weer weggegooid zonder dat ik de zaadjes er uit heb gepulkt maar de drive blijft, ook na 1977. Laatst viste ik op mijn werk een avocado uit de container met zo’n lekkere grote pit. Zo diep kun je zinken.
Ik dacht altijd dat ik de enige debiel in Nederland was die altijd zaadjes in de grond propte. En daar zat mijn coming-outfrustratie. Je bent iets wat nog geen naam heeft en waarvan je hoopt dat er meer van zijn. Zo moet de eerste homo van de wereld zich gevoeld hebben al moet ik wel bekennen dat dit lijden niet echt ondraaglijk was. Maar nu ben ik er uit. Ik hoor ergens bij.
Het ABP. En dat is niet het Algemeen Burgerlijk Pensioenfonds maar het zijn de Anonieme Bomen Planters….echt! Ik las het van de week en ze bestaan en ik hoor erbij! Nou las ik ook dat Ede gaat bezuinigen op het groenonderhoud en we weten allemaal wat dat betekent: kappen. Een paar weken geleden stond er voor mijn deur ook weer zo’n busje. ‘Bomendokter’ stond er op maar de dokter heeft maar één medicijn en dat is de kettingzaag. Aan het einde van de dag had ik dus veel meer licht in huis en kan ik beter profiteren van de opwarming van de aarde nu de kastanjeboom die er 40 jaar stond geen schaduw meer geeft en CO2 opneemt.
Er moeten dus bomen bij en dat is niet heel moeilijk: stop het in de grond, veel moeilijker is het niet. En bedenk dat dankzij het WFC het groenonderhoud waarschijnlijk helemaal wordt wegbezuinigd dus nu hebben we kans om de natte droom van alle ABP’ers uit te laten komen: wildgroei…
Ededorp.nl mag 10 abonnementen weggeven op het ABP maar omdat het anoniem is wordt inschrijven wat lastig. Maar laten we eens gek doen: stop allemaal een beukennootje of eikel in de grond (en daarmee bedoel ik niet die lastige collega) en er komen zomaar 100.000 bomen bij. En dat is M.E.G.A.: Make Ede Green Again!