Die vraag hoor je niet vaak meer. Vroeger, ach vroeger, toen kocht je een stuk kaas. Je bestelde dan een kilo kaas maar het afsnijden ging niet heel erg nauwkeurig en als zo’n kaasfiguur dan ‘per ongeluk’ een ons meer afsneed dan kreeg je de vraag: “Mag het ietsje meer zijn?”. Diezelfde vraag kreeg je ook als je pond gehakt bestelde en de slager duwde 6 ons in een zakkie. Of het iets meer mocht zijn. Ik zei dan altijd maar dat dat mocht want je wilde natuurlijk geen zeikneus zijn. Toen niet.
Terwijl ik ook wel wist dat die kaasbitch prima een kilo kon afsnijden. En dat die dikke vetklep van een slager donders goed wist hoe een pond gehakt er uitziet. Nooit de vraag ‘of het iets minder mocht zijn’. Het was altijd meer, meer, meer. Alles voor de omzet. Nu wordt alles voorverpakt en vooraf gewogen en heb je niet meer van die dwingende vragen maar nu zit alles weer in het plastic en dat is ook al weer niet goed. Het is dus nooit goed of het deugt niet.
Enfin, die ouderwetse vraag hoor je de laatste tijd weer vaker terug. En dan nu in de gemeenteraad. Het begon een beetje met de vraag van een voormalig wethouder van sport. Die had gezegd dat sporthal nr. 97 in Ede 10 miljoen eurootjes zou gaan kosten. Het was de beroemde Caballerohal Cees van de Knaaphal, dus geen kip in de raad die daar nee tegen durfde te zeggen. Toen het puntje bij het paaltje kwam bleek de hal ineens een miljoen duurder te zijn. Geen 10 maar 11 miljoen euro. Of het ietsje meer mag zijn vroeg de wethouder en 39 raadsleden stonden ineens bij de slager van vroeger en antwoorden gedwee: ja hoor. En dat zeiden ze dus ook tegen alle bejaarden die geen huishoudelijke hulp meer kregen.
Daarna kwam er een andere wethouder die vroeg of er even een paar miljoen bij de begroting van het nieuwe station kon. Tijdens een geheime vergadering want stel je voor dat dit uit zou lekken. 39 raadsleden stonden weer bij de kaasboerin op de markt en knikten gehoorzaam ja. En dat zeiden ze ook tegen alle jongeren die geen jeugdzorg krijgen vanwege een tekort op de gemeentebegroting.
Over twee weekjes komt het weer, die vraag. Het World Food Center wordt, volgens de Gelderlander en die brengt nooit fakenews, ‘ietsje duurder’. Nou dacht ik altijd dat de raad het hoogste orgaan is. Dat die uiteindelijk beslist. Maar dat was in de tijd dat ik zelf nog bij die kaasboerin stond. Nu weet ik wel beter.
Eerst zie je allemaal publicaties in de kranten dat ‘het oude station erg onveilig is’, ‘dat er ruimte tekort is om te sporten’, en ‘dat het World Food Center barst van ambitie en Ede nog gelukkiger en leuker gaat maken.’ De druk wordt alvast wat opgevoerd. De propagandamachine van het college draait op volle toeren. Lokale kranten werken gretig mee. Geen raadslid dat nog iets in durft te brengen tegen een plan dat ineens 2 miljoen duurder wordt.
Mag het ietsje meer zijn? Ja. Graag iets meer ruggengraat. Iets meer ballen. Iets meer lef. Iets meer verantwoordelijkheidsgevoel naar de groepen die nu worden gekort op hun uitkering, zorg en aandacht ten koste van megalomane projecten als het Akoesticum, het nieuwe station en dat vreselijke World Food Center.
Zorg dat je niet wordt zoals ik was: bang om een zeikneus gevonden te worden.