Mensen die van kinds af aan met de bijbel zijn opgevoed zullen dit vast wel herkennen. Dat bepaalde verhalen in je kinderlijke fantasie ergens in de naaste omgeving ooit hebben plaatsgevonden. Zo kan ik in mijn geboortedorp probleemloos aanwijzen waar bijvoorbeeld de wijngaard van Nabot lag of de plek waar krijgsoverste Naäman zich zeven keer zich in de Jordaan onderdompelde om van zijn melaatsheid te genezen.
Ik moest daar aan denken toen ik vernam dat er weer stemmen in de lokale politiek opgaan om ‘The Passion’ naar Ede te halen. Het lijdensverhaal van Jezus als theater- en muziekspektakel. Ik ben dan wel geen geboren en getogen Edenaar maar had direct de juiste locaties voor ogen. De Oude Kerk is het centrum van de religieuze macht waar hogepriester Kajafas zetelt. Om voor Pontius Pilatus geleid te worden kan worden volstaan door langs stadscafé Oscar naar het Doelenplein te gaan.
Naast de ingang van ‘de voormalige wok’ zie ik de Romeinse bestuurder al tussen de daar aanwezig pilaren staan. Golgotha ligt natuurlijk, toepasselijker kan het bijna niet, boven op onze eigen Paasberg. De Paasbergerweg er naar toe is dan eigenlijk de Via Dolorosa. Ter hoogte van de trapakkers wordt Simon van Cyrene van dit veld geplukt om het kruis verder te dragen. U merkt dat mijn beeldende fantasie nog steeds volop aanwezig is. Ede zal dan ook vast geschikt zijn voor zo’n groot mediaspektakel.
Er is in de gemeenteraad intussen een motie van Gemeentebelangen aangenomen om te kijken of het haalbaar is om The Passion naar Ede te halen of een lokale versie te faciliteren. Dit puur vanwege de hoge bezoekers- dan wel kijkersaantallen dat zoiets oplevert. Kortom, naamsbekendheid en het aloude Ede op de kaart willen zetten. Geen enkel woord over de Boodschap uitdragen. Het mag allemaal van mij maar ik ga echt niet kijken en mijn enthousiasme hiervoor is dan ook uiterst gering.
Zelf ben ik ben opgevoed met de gedachte dat je bijbelse taferelen niet door film, toneel of musical mag uitbeelden. Nu heb ik dit dogma, naast nog een flink aantal, intussen wel van mij afgeschud. Maar toch blijft het ongemakkelijk voelen. Voor mij persoonlijk gaat het lijdens- en opstandingsverhaal juist over de meest liefdevolle gebeurtenis in de hele menselijke geschiedenis, de grootste reddingsoperatie ooit. Deze wordt dus nu gebruikt/misbruikt voor commerciële doeleinden.
Om dan ook maar eens in het passieverhaal te blijven… zoiets voelt moreel bij mij dan ook als het aannemen van de zilverlingen…