“Allemaal welkom hier in leslokaal 66 van onze school.” Klassenoudste Stephan kijkt de kring rond. “We zijn hier bij elkaar om te bepalen wie de hoofdrol krijgt in de schoolmusical.” Ze zijn er verder allemaal… Charifa, Rina, Freek-Jan en Marcella. “Meester Albert heeft gezegd dat wij moeten uitmaken wie het wordt. Hij bemoeit zich daar verder niet mee. Zoals jullie weten is Johan niet meer beschikbaar en zullen we iemand anders naar voren moeten schuiven voor deze geweldige taak.
Dat hoeft niet persé iemand uit onze klas te zijn. Als we iemand weten die heel goed kan zingen en acteren mag het zelfs iemand van buiten de school zijn zoals Johan in de vorige editie.” Hij laat even een korte stilte vallen en vervolgt dan met een glunderende blik: “Ik stel voor dat we Sina nemen. Hij zit dan sinds het begin van dit schooljaar niet meer bij ons in de klas maar volgens mij is hij de gedroomde kandidaat om de hoofdrol te vertolken. Wie is dat met mij eens?”
Stephan kijkt hierbij de kring indringend rond. Bij Marcella en Freek-Jan gaan de handen omhoog. Nou dat is dan duidelijk. Sina heeft zestig procent van de stemmen en heeft daarmee democratisch gewonnen. Ik zal het aan meester Albert gaan vertellen.” Hij kijkt triomfantelijk om zich heen. “Ik dacht het even niet” reageert Charifa opeens heftig. “Volgens mij hebben alleen degenen stemrecht die een solo doen. In deze musical zijn jij, Rina en ik dat Stephan. Dat weet jij best.
Dus van ons drieën zijn er twee tegen. Dat is dus de democratische en absolute meerderheid.” Stephan loopt intussen rood aan. “Wat is dit nu weer voor onzin, iedereen heeft evenveel stemrecht. Dat heeft niets te maken of je nu solo gaat zingen of een bijrol hebt waarin alleen maar iets hoeft te worden gezegd. Dat heeft meester zelf verteld. En trouwens wie moet het dan gaan worden?” De sfeer in het klaslokaal is intussen bijzonder grimmig aan het worden.
“Ik wil die hoofdrol hebben” briest Charifa. “Ik kan dat veel beter dan Sina en dan had hij maar bij ons in de klas moeten blijven in plaats van de school te verlaten. “Dan ga ik nu naar de meester toe” en Stephan stevent met grote passen het klaslokaal uit. “Ik vind ook dat Charifa het moet worden” laat Rina de anderen weten. “Nou dat kun mooi je vergeten, je weet dat het drie tegen twee is.” Marcella en Freek-Jan kijken hierbij de twee anderen aan met een blik die kan doden.
Intussen komt Stephan terug en neemt zijn plaats weer in. “Nou meester Albert was echt heel erg duidelijk. Iedereen van ons die aan de musical meedoet heeft evenveel stemrecht en dat is niet afhankelijk van het soort rol”. Even is het stil en dan barst Charifa los. “Nou dan wil ik helemaal niet meer meedoen. Ik stap nu op. Jullie bekijken het maar mooi.” Ze staat vervolgens ook werkelijk op. “Ja, en dat geldt ook voor mij” zegt Rina en ze volgt haar vriendin.
“Ho ho meiden dit kan zo maar niet. Als jullie nu weggaan kunnen we de musical wel helemaal vergeten.” Stephan ziet de bui al hangen en barst bijna in tranen uit. “Kom nou, ga weer zitten. Sina is nu eenmaal de beste keuze. Verpest het nu niet door zelf de hoofdrol te willen. Asjeblieft, please Charifa.” Ze weifelt even maar zegt dan heel resoluut: ”Alleen als ik de hoofdrol krijg blijven Rina en ik maar anders gaan we wel als zangduo samen op de culturele avond van de school optreden.”
Stephan probeert het nog één keer. “Jullie weten hoe de stemverhoudingen liggen en wat de meester heeft gezegd. Conformeer je daar dus maar aan. We gaan met z’n allen dan ook een kei van een musical opvoeren.” Maar het blijkt tegen dovemans oren gezegd. Charifa en Rina doen hun jassen aan en vertrekken dan ook daadwerkelijk. De rest blijft verbouwereerd achter. “Dat heeft ze op haar vorige school ook al eens geflikt” zegt Marcella opeens als ze een tijdje roerloos voor zich uit heeft lopen staren.
“Toen ze op de Arbeiders Scholengemeenschap zat kon ze het niet eens worden met de andere leerlingen. Toen is ze er ook uitgestapt om in haar eentje verder te gaan optreden.” Freek-Jan legt intussen zijn arm om Stephan heen om hem te troosten. Hij was juist zo enthousiast dat hij het hele proces rond de musical mocht leiden en nu is alles in duigen gevallen. Na een poosje herpakt Stephan zich. “Jongens, ik ga dit nu aan meester Albert vertellen om daarna een mededeling op het prikbord te hangen. Terneergeslagen verlaat hij daarna het lokaal 66.
En hiermee eindigt voortijdig musical ‘De Splijtzwam’ voor deze klas van het M. van Dalen College en wordt er nu buiten de school gezocht naar een ander gezelschap dat de culturele avond zou kunnen opvrolijken…
Disclaimer: Alle overeenkomsten met bestaande Edese politieke partijen, personen en gebeurtenissen berust waarschijnlijk op louter toeval.