Gisteren hoorde ik op de radio dat de Nederlandse markt overspoeld wordt met romcom’s. Nu ben ik niet echt liefhebber van dat genre dus dat wist ik echt niet. Wel schoot de laatste romantische comedy die ik zag: ‘The American President’ uit 1995 weer even door mijn hoofd. Ik loop dus een beetje achter. Toch moest ik juist aan deze film terugdenken toen ik het zoveelste artikel over ‘Food’ in Ede las in de EdeStad.
In deze film is de directeur boos op één van zijn lobbyisten. Deze lobbyist moest tegen de zin van de president een wet door het congres zien te krijgen, maar ging naar een feestje met de president en wekte daardoor de indruk niet tegenover elkaar te staan. Als ze verbaasd vraagt waarom hij zich hier mee bemoeit is zijn antwoord: “that politics is perception”.
Ondertussen is het al lang geen 1995 meer en zien we -helaas- bijna dagelijks dat de perceptie de rol van de feiten lijkt over te nemen. ‘Het frame’, ‘de spin’ is aan de ene kant het leuke van (politiek) campagne voeren en nog vrij onschuldig als het gaat om zoeken naar manieren je boodschap bij een breder publiek bekend (en geliefd) te maken. Maar in tijden ‘fake-news’ en identiteitspolitiek waarin groepen uit elkaar gespeeld worden, is -wat mij betreft- de lol er toch wel een beetje af.
President Obama maakte in 2016 de toen nog presidentskandidaat Donald Trump belachelijk. “Wie denkt hij dat hij is? Hij belooft banen terug te brengen. Hoe dan? Daar is geen antwoord op. Heeft hij een toverstok ofzo?” Op het moment dat de economische groei in de V.S. boven de 4% schoot, maakte (ondertussen president) Trump gebruik van deze uitspraak om zijn tegenstanders belachelijk te maken. “Ik gok dat ik dus een toverstok heb.” grapte hij. En om maar weer terug te komen bij ‘politiek is perceptie’ zegt president Obama nu dat de huidige banengroei is veroorzaakt is door zijn aanpak toen. In Ede hebben we ook een bijzondere banengroei. Vier procent, terwijl landelijk maar 2% groei te zien is zegt de Gemeente. Heeft Leon Meijer de toverstok van Trump gekregen of is dit ook perceptie? Hocus pocus pilatus pas, ik wou dat Ede wereld voedselstad was.
Het bericht viel me op omdat de banengroei ‘substantieel’ werd genoemd. Wat is dat? Mooi praten omdat de cijfers niet bevallen? Gemakzucht? Gelukkig leverde een bericht van het AD wel cijfers. Twee jaar geleden minder dan 7.900 banen, 8.520 nu, dus 620 banen er bij. Dat klinkt mij als leek wel als prachtig resultaat in de oren. Hoewel, de grootste vraag is natuurlijk nog niet beantwoord. Ten koste van wat? Hoeveel gemeenschapsgeld is er in deze sector geïnvesteerd om deze extra banen te kunnen realiseren? Want zoals Marc van der Woude – EdeCityMarketing “het verhaal van een Veluws heidedorp dat zo graag een internationale foodstad wilde zijn” al zei: “wat je aandacht geeft, dat groeit”.
De gemeente presenteert deze cijfers als argument dat ze met ‘Food’ op de goede weg zitten. Helemaal prima natuurlijk als ze gelijk hebben. Maar is dat zo? En hoe komen we daar achter? Met de vijf miljoen aan Edes belastinggeld voor het WFC en al die andere kosten die de gemeente maakt voor ‘Food’ zou ik het erg fijn vinden als een kritisch gemeenteraadslid de handschoen oppakt en eens uitrekent wat we nu als Edese gemeenschap per extra foodbaan betalen en of een zelfde investering elders meer of minder had opgeleverd. Nu lijkt het allemaal nog wat teveel op een toverstokje.