De term “eenheidsworst” is in het Nederlands synoniem voor “meer van hetzelfde” geworden zegt Wikipedia. Eenheidsworst was een worst die een door de regering vastgestelde samenstelling en prijs kende, ingesteld tijdens de Eerste Wereld Oorlog. Deze worsten stonden bekend om hun slechte kwaliteit. Elke keer als ik langs een verkiezingsbord in Ede rij moet ik aan dit woord met haar prachtige geschiedenis denken.
Zelf heb ik net het woord ‘eenheidsbord’ bedacht omdat ik niet op een leuke titel voor deze column kon komen en ook nog niet wist dat zo’n ding eigenlijk een ‘trotter’ heet. De trotter (a.k.a. eenheidsbord) is een recente uitvinding die snel opkomt. Partijen die meedoen aan verkiezingen leveren digitaal een poster aan en deze wordt door de gemeente verwerkt op een groot bord.
De reden dat het me opvalt is, heel gek, dat elke keer als ik er langs rij, ik juist NIET zie wat er op de borden staat. Een blauwe waas met vakjes. Het is strak, keurig en netjes, maar behalve me herinneren aan dat de verkiezingen er aankomen helpt het niet. De slogans of lijsttrekkers zien vanuit de auto lukt niet echt.
In mijn tijd als vrijwilliger bij het CDA gingen we nog met behangplaksel, ladders en kwasten langs de verschillende houten borden en plakten we heel wat af. Totaal niet efficiënt, vaak een zooitje en soms zelfs heuse ‘overplak-oorlogen’ maar prachtig teambuildend handwerk. Gezellig vaak ook weer met vrijwilligers van andere partijen. Toen viel het op hoeveel en hoe snel een partij vrijwilligers aan het werk kreeg. Het viel op of de posters er wel of niet hingen. Daar kregen we geregeld tips of commentaar over.
Voorstanders van de nieuwe borden zeggen dat nu ook kleinere partijen met minder budget hun verkiezingsposters op de borden kunnen krijgen. Ditzelfde geldt natuurlijk voor partijen die een kleine of geen achterban hebben. Of dat een vooruitgang is vraag ik me af, maar het klinkt natuurlijk best wel sympathiek en democratisch. Ondertussen zijn er ook mensen die zich afvragen of die borden überhaupt wel wat toevoegen. Duur. Onnodig. Wegbezuinigen. Ik hoop niet dat het zover komt, hoewel ik bij die voorgedrukte steriele borden ook wel begrijp dat mensen ze onnodig vinden.
Wat mij betreft geen steriele bladzijde van een postzegelalbum maar wel weer een mooi leeg bord. De partijen aan het werk om met hun gemotiveerde vrijwilligers deze borden te vullen met opvallende posters en slogans. Een heerlijk stukje democratisch handwerk. Misschien is het allemaal wat rommeliger en ontstaat er af en toe een heuse plakoorlog. Mij lijkt dat het allemaal zeker waard. Steeds weer die zichtbare herinnering aan de komende verkiezingen prominent in de openbare ruimte. Lekker ouderwetse borden die steeds de aandacht trekken juist door gebreken, verschillen, de rommeligheid én de zichtbare strijd.