Natuurlijke groei versus ‘crisis’ creëren
Op de derde dinsdag in september straalde de regering uit dat de economie groeiende is en de werkgelegenheid hoger is dan de arbeidsmarkt te bieden heeft. Drie maanden later weet Den Haag het niet meer. Door de PFAS, stikstof en CO2 ‘crisis’ komen boeren, bouwers en grondwerkers in de problemen en laten terecht luid en duidelijk van zich horen. Provinciale bestuurders raken in conflict met de boeren en op gemeentelijk niveau pijnigen de wethouders hun hersenen over een list hoe alle stilgelegde bouwprojecten weer opgestart kunnen worden. De toeslag affaire kunnen we nog toevoegen aan het rijtje. Kortom: chaos, onzekerheid, wantrouwen en geen bestuurlijke antwoorden op heel veel terechte vragen. De media draaien overuren.
De politici zijn de kunst om eerst na te denken over de aanpak van een probleem en vervolgens dat uit te werken in concreet beleid en heldere voorstellen kwijtgeraakt. Politici hebben gelijk hun mening klaar en communiceren dat per onmiddellijk op de sociale media. Politici gebruiken de sociale media om hun politieke mening alsmaar te roeptoeteren met de bedoeling om de collega’s van andere partijen te overklassen. Het inhoudelijke van het gespreksonderwerp wordt dan ondergeschikt aan het puur aandacht vestigen op jezelf. Dat geeft politici vaak een goed gevoel en vinden dat zij op deze wijze het beste hun kiezers vertegenwoordigen.
Terugkijkend vraag je je af hoe het kan dat wij in zo’n korte periode van de ene ‘crisis’ in de andere rollen? Hoe het kan dat de bestuurders allemaal deel oplossingen bedenken en communiceren waardoor keer op keer een doelgroep in de problemen komt. Mooi voorbeeld is de aanpak vermindering stikstof. De boeren en de automobilisten krijgen de klappen terwijl Den Haag goed weet dat deze maatregelen onvoldoende zijn om de stikstof neerslag drastisch te verminderen. Hap snap beleid en dat voedt de onzekerheid en het wantrouwen bij de burgers.
Bestuurders en politici moeten vanuit de burger gaan denken en zich veel meer afvragen hoe een boodschap te communiceren. Er moet meer energie en tijd geïnvesteerd worden in de uitwerking van een probleem alvorens naar buiten te treden. De mondige burger heeft recht op een compleet verhaal en kan niets met allemaal deel oplossingen.
Waarom moeten wij in Nederland van het gas af? Natuurlijk moet het aardgasveld in Groningen dicht maar dat is niet synoniem dat wij van het gas af moeten. Er is wereldwijd meer dan voldoende gas en Nederland heeft de beste gasinfrastructuur ter wereld. Slopen van het gasnet, sluiting van de kolencentrales, aanleg van warmtenetten en verzwaring van het elektriciteitsnet kosten goud. Dat moeten wij in de komende 40 jaar allemaal gaan betalen via opslag op onze energietarieven. En waarom eigenlijk? Snapt u het?
De jongeren onder ons laten zich heel terecht horen over de klimaatverandering en spijbelen van school om te kunnen gaan deelnemen aan klimaatmanifestaties. De ouderen onder ons, die zich het rapport van de club van Rome kunnen herinneren, dachten dat het allemaal wel zou meevallen. Maar in het jaar 2019 zijn heel veel ogen open gegaan en groeide het besef dat wij op deze wijze van leven niet verder kunnen. De jongeren zien dat veel scherper dan de ouderen onder ons. Laten wij gebruik maken van hun tomeloze energie, creativiteit en kennis om het tij te keren. Geef de jongeren de ruimte om te bouwen aan hun toekomst. Daarbij moeten wij ook beseffen dat de jongeren veruit het grootste deel van de kosten van deze transitie moeten gaan verdienen.
Alles wat organisch groeit is een lang leven beschoren. Een organische groei is voor politici publicitair niet echt spectaculair. Een ‘crisis’ is dat wel. Echter met het creëren van een ‘crisis’ gaat heel veel energie (en euro’s) verloren omdat onder hoge druk foute beslissingen worden genomen.
Mijn oproep voor het nieuwe jaar aan de bestuurders en de politici is om veel meer te denken en te handelen vanuit een vanuit een organische groei strategie en vanuit de mondige burger. Dat geeft vertrouwen en met elkaar komen wij daar het verst mee.