Ik ben geen kattenmens. Uiteraard zoek ik de oorzaak daarvan niet bij mezelf maar bij de katten. Het zijn geen Douwedieren denk ik dan maar. Het leidt tussen katten en mij altijd tot een soort niet-aanvalsverdrag. We verdragen elkaar maar een beetje. Dat verdrag zeg ik overigens eenzijdig op als een kat mijn pas gepote bloembollen probeert uit te graven. Of een aangevreten vogel op de stoep pleurt. Katten zijn dan overigens altijd sneller dan ik: ‘no cats were harmed during the planting of the bulbs’, zeg ik er maar bij voor de kattenliefhebbers.
Honden schijnen een stuk dommer te zijn dan katten en gek genoeg past dat beter bij mij. De labradoodle die ons huis ‘bewaakt’ kreeg nog voor die één jaar werd een kunstheup en waarschijnlijk ben ik vanwege die investering van deze hond gaan houden. Ik betaal dan ook met liefde de hondenbelasting.
Nou ja, met liefde. Ik besteed het geld natuurlijk liever ergens anders aan. Het is een beetje ouderwets. Hondenbelasting stamt uit de middeleeuwen toen honden nog gebruikt werden als onderdeel van de hondenkar. De middeleeuwse vorm van wegenbelasting dus eigenlijk.
Het is natuurlijk zo dat honden hun behoefte doen. Een uitzondering daargelaten, namelijk mijn eigen hond die het liefst de achtertuin onderschijt, doen ze dat vooral in de openbare ruimte. Daarom loop ik altijd met twee biologisch afbreekbare zakjes achter het beest aan om eventuele poep op te ruimen. Vanzelfsprekend om vervuiling van het openbare groen te voorkomen maar ook een beetje bang dat er achter een boom een hondenpoeprechercheur staat te loeren om mij een bekeuring aan te smeren.
Mijn hond vormt dus geen enkele belasting voor de openbare ruimte. De poep gaat in de afvalbak waar ik weer braaf belasting voor betaal zoals mijn hond ook een bron van inkomsten is voor de dierenarts, de voedselfabrikant, de farmaceutisch industrie en dus ook voor de gemeente.
Nou gaat dat niet alleen over katten. Maar ook over poezen bijvoorbeeld. Of kittens. Want ik zie maar weinig katteneigenaren achter hun beest aan rennen met poepzakken. Datzelfde fenomeen zie je ook niet bij paarden. Terwijl de bestuurder daarvan er toch ‘bovenop’ zit en de uitstoot van een paard qua volume het toch dik wint van mijn labrodoodle.
Mijn pleidooi voor een koeientax op deze site, waarvan er in Ede zo’n 150.000 van rondrennen vastzitten leidde niet tot een spoeddebat in de gemeenteraad om die belasting met bliksemmotie vast te stellen. Zal waarschijnlijk iets met het Edese electoraat te maken hebben.
Er is geen enkele politieke partij die met dezelfde argumenten voor een hondenbelasting een huisdierenbelasting durft in te voeren. Laat ik het dus maar anders insteken: het is niet mijn bedoeling om in Ede een paardenbelasting in te voeren. Of een hamsterheffing of een poezenaccijns. Maar misschien is het wel zo eerlijk om de hondenbelasting, die in Ede werd ingevoerd in 1374, af te schaffen.
Dan kan ik die kunstheup van mijn eigen hond eindelijk afbetalen.