Angst is een religie. Een kwaadaardige religie die al eeuwen bestaat en onuitroeibaar is. Als je niet lief bent, dan krijg je niets van St. Nicolaas. Of erger, je gaat in een zak naar Spanje. Als je niet gelooft, dan kom je in de hel in plaats van in de hemel. Ik moet angst hebben voor een terreuraanslag, zure regen, een gat in de ozonlaag. Smelten van de Noordpool. Ik moet bang zijn voor de wolf. Angst dat de Russen zouden komen. Zij bleven thuis. Nu word ik opnieuw bang gemaakt dat de Russen ergens tussen 2028 en 2030 komen. Angst voor bos- en heidebrand. Angst voor droogte. Angst voor overmatige regenval. Ik word elke dag wel 10x bang gemaakt. Nu word ik bang gemaakt dat er straks geen stroom is, geen internet, geen hulpdiensten, geen pinautomaten. En zo gaat het maar door: angst, angst, angst en nog eens angst.
Maar gelukkig, de redding is nabij en ik ben bijna verlost van mijn angsten. Ik heb vandaag eindelijk De Bijbel voor angsthazen mogen ontvangen. Kennelijk behoor ik, ongevraagd, tot de uitverkorenen en ware gelovigen. Gelukkig is daar onze Almachtige Overheid, die ons als een Messias , met al onze angsten, de helpende hand biedt in de vorm van Het Noodboek, met als ondertitel “Bereid je voor op een noodsituatie“.
Het is nog geen ½ jaar geleden dat er een interne handreiking van de politie naar buiten kwam. Hierin is te lezen dat het hebben van een moestuin of defensief preppen en daarover praten in (online) groepen je al maakte tot een complotdenker. Doe je dit anticiperend en mobiliserend met een vleugje intimidatie, dan ben je al een radicale complotdenker. Heb je daarbij ook het idee ‘in oorlog’ te zijn, dan ben ik een radicale, extremistische complotterrorist.
In het Heilige Noodboek lees ik op bladzijde 1 dat Nederland niet echt in oorlog is, maar wel een soort van. Er kan van alles gebeuren, zoals het uitvallen van systemen en nog meer. Andere landen verspreiden nepnieuws of verzamelen informatie over onze stroomkabels, internetverbindingen en gasleidingen om die te kunnen beschadigen.
Bij stap 1 lees ik dat ik een noodpakket moet samenstellen om 72 uur te kunnen overleven. Bij stap 2 lees ik dat ik een noodplan moet maken en daarbij moet anticiperen op voorvallen wanneer ik mijn familie niet om mij heen heb. Daarbij moet ik dat plan ook nog delen met familie, buren of vrienden. Tot slot roept stap 3 op om vooral met elkaar als een soort samenzwering in gesprek te gaan.
Als ik doe wat er in het Heilige Noodboek staat, dan ben ik volgens de politie in het minst erge geval een complotdenker en in het ergste geval een radicale, extremistische complotterrorist. Dan krijg ik alle aandacht van de politie, AIVD en NCTV en welke andere engnekkenclub nog meer. Ik denk dat zelfs de burgemeester langskomt. Niet om mijn noodplan te bespreken, maar om mij uit te zetten en mijn woning te sluiten. Ik ben immers een staatsgevaarlijke, radicale, extremistische complotterrorist en mijn woning werd gebruikt als plaats van samenzwering met familie, buren en vrienden.
Als ongelovige begrijp ik het. Als bijna iedereen minimaal een complotdenker is of erger, is dat een roep om meer veiligheid, meer controle, meer overheid, minder vrijheid en het ultieme doel controle over onze gedachten.
Na het lezen van Het Noodboek voelde ik mij bedrogen en gemanipuleerd. Gelukkig ben ik wel verlost van al mijn angsten, op 1 na. De enige angst die ik nu nog heb, is dat ik nu al te maken heb met een totalitaire overheid die probeert de gedachtegang van mij te controleren. Een soort 1984 2.0.
Janus