Mijn dochter belde: ze had Bugles gegeten. Dat leek me goed nieuws. Bugles zijn lekker en ik eet, sinds de foodgekte Ede heeft verlaten, ook weer regelmatig een zak Bugles. Dat ze Bugles eet, dat heeft ze dus van mij!
Een paar weken geleden waren ze in de bonus bij de supermarkt. Twee zakken Bugles voor drie euro en dat is tegenwoordig een koopje. Lekker bakje heksenkaas erbij en dippen maar. Dan nog een biertje om het weg te spoelen en ik ben gelukkig. Aan het einde van de week waren ze nog steeds in de aanbieding dus ik kocht weer twee zakken en vrijdagavond at ik van de laatste zak de helft op. Heerlie de Peerlie heet dat tegenwoordig.
Ik zeg dus tegen mijn dochter: “leuk, ik heb gisteravond ook Bugles gegeten!”. Of ik het bericht had gelezen. Nee, dat had ik dus niet en ik ren naar de computer. Ik lees dat er tijdens de productie een component in het product terecht is gekomen dat geen deel uitmaakt van de normale samenstelling.
Ik wil dan wel graag even weten welk component dat is. Dat kan goud zijn of rattengif en van alles wat daar tussenin zit. Maar het staat er niet bij. Het bedrijf heeft niet bekendgemaakt welk component het is. Dat is dus een waardeloos bericht. Er staat wel een telefoonnummer bij dat ik kan bellen.
Ik ga bellen.
Ik krijg een antwoordapparaat dat zegt dat de klantenservice nu gesloten is. Ok. Als bedrijf slinger je op zaterdagochtend een persbericht de wereld in waarin staat dat het product een gezondheidsrisico vormt bij consumptie en vervolgens sluit je de boel voor het weekend. En tegen al je klanten die vergiftigde chips hebben gegeten zeg je dus eigenlijk dat je volledig schijt aan ze hebt.
Verder kijken op internet. Een andere pagina spreekt zelfs van een groot gezondheidsrisico en ik voel dat mijn maag een beetje begint te draaien. Ik besluit mijn beste vriend, de overheid, erbij te halen. Ik bel met de NVWA, de voedselautoriteit. Ik krijg daar dus dezelfde mededeling, namelijk dat het weekend is (wat ik al wist) en ze maandag pas weer bereikbaar zijn. Voedselveiligheid speelt in het weekend blijkbaar geen rol.
Omdat het me wel handig lijkt om te weten wanneer ik precies ga sterven aan het eten van Bugles zoek ik nog even verder en zie dat Bugles worden gemaakt door Pepsico. Pepsi vind ik dus niet te drinken en dat verklaart al een hoop. Weer een antwoordapparaat maar op het eind de mededeling dat er voor spoedgevallen een ander nummer beschikbaar is. Omdat mijn laatste uur geslagen kan hebben lijkt het me dat ik een spoedgeval ben.
Ik krijg een dame die zegt dat ik vanmiddag word teruggebeld. Dat was om kwart over twee. De hele middag heb ik naast de telefoon gezeten en uiteraard ben ik niet teruggebeld.
Het was nog even spannend maar ik heb de nacht overleefd. Niet zozeer spannend vanwege de Bugles, wel vanwege mijn verhoogde bloeddruk omdat ik me te barsten erger aan een bedrijf dat chips maakt waar dingen in zitten die een gezondheidsrisico vormen maar vervolgens te beroerd zijn om de consument te woord te staan.
Nooit meer Pepsi, nooit meer Bugles!