Donderdag 3 juli. Het was stil op de straten in Ede. Iedereen keek vol spanning naar de uitzending van XON van de vergadering van gemeenteraad. Er zaten vertegenwoordigers van het kabinet op de publieke tribune. In het Kremlin brandden de lichten nog en president Trump was extra vroeg opgestaan om het Edese debat te volgen: de Gaza-motie.
Gaat Ede een beslissende rol spelen in de beslechting van de oorlog in Gaza? Gaat Ede zich aansluiten bij de ‘oproep van vele andere gemeenten richting het kabinet en daarbij op te roepen tot vrede, naleving van het internationaal recht en concrete actie richting de Israëlische regering om de verwoesting van Gaza, de uithongering en het doden van Palestijnse burgers per direct te beëindigen.’
Lukt het Ede een wapenstilstand te forceren in Gaza?
We zijn in Ede inmiddels gewend aan een zekere megalomanie. We dachten ooit het wereldvoedselvraagstuk op te kunnen lossen met het tentoonstellen van een paar plastic paprika’s in het World Food Center. Het WFC dus. Ede zou het cultuurcentrum worden van de hele wereld door het bouwen van het World Art Center. Het WAC.
En dan nu, Ede als WPC, het World Peace Center.
Het debat ging nog eventjes over wanneer we voor wie de vlag hijsen. We geven wel geld aan Marokko na een aardbeving maar besteden geen aandacht aan het afslachten van christenen in Nigeria. We hijsen wel de vlag voor Oekraïne maar besteden geen aandacht aan de slachtoffers in Soedan. Wel het gemeentehuis in blauw/witte kleuren van Israël maar geen kleuren van de Palestijnse vlag geprojecteerd op het dorphuus?
Het werd nog even persoonlijk. Een jongen van GroenLinks, die op het congres van zijn partij nog vond dat de verdediging van de burgers van Israël maar gestopt moest worden, deed huilie-huilie toen hij zich daar op aangesproken voelde. Maar de burgemeester greep in met een onbegrijpelijke fabel over een brandende haas en een mier met een waterdruppel op zijn rug. Het werkte want het debat koelde af naar het bekende Edese niveau: een rustig kabbelend beekje.
Maar nog steeds hield de wereld haar adem in: wat ging Ede beslissen?
Welnee! Er keek niemand naar het debatje in kamer 304 in het gemeentehuis van Ede. Nou ja, ik dan. En ik heb me verbaasd over deze motie. Een motie waarvan iedereen al wist dat die het niet gaat halen. Het was voor de bühne. Het was een aanloop naar de verkiezingen. Het was een wedstrijdje deugen: “kijk mij eens opkomen voor de mensenrechten!”
Doe gewoon normaal, joh. Er zijn genoeg problemen in Ede die de gemeenteraad wel kan oplossen. De kwaliteit van de lucht is dramatisch. Het verkeer in Ede eist steeds meer slachtoffers. De jeugdzorg loopt volledig uit de klauw en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Nog iets geleerd, gemeenteraad? Ja, stop met het hijsen van vlaggen in Ede als er ergens op de wereld een ramp gebeurt. Dan hoef je niet meer te debatteren over voor welk land wel of niet en kun je je gewoon bezighouden met waarvoor je gekozen bent: het welzijn van Ede.